Wie de live tweets van HDBuzz over de CHDI HD Therapeutics Conference volgde of afstemde op de HDSA-conventie, heeft misschien over het nieuwe huntington-classificatiesysteem gehoord. En mocht je het gemist hebben, heb je geluk! De publicatie waarin wordt beschreven hoe dit nieuwe classificatiesysteem wordt gebruikt en welke voordelen het heeft, is vers van de pers.

Ziekteprogressie volgen - tijd voor een update

Tot nu toe werden mensen met de ziekte van Huntington voornamelijk gecategoriseerd op basis van hun klinische symptomen. Artsen kijken hoe een patiënt loopt, maken handbewegingen of vragen hen om verschillende woorden te bedenken. Een mix van tests met betrekking tot denken, beweging en stemming helpt artsen te meten waar individuen zich bevinden in het verloop van hun ziekte.

Het diagnosticeren van patiënten en het categoriseren van hun ziektestadium met klinische symptomen gebeurt al sinds de jaren 1800, lang voordat wetenschappers het gen identificeerden dat huntington veroorzaakt! Dit type categorisering van mensen met de ZvH is echter behoorlijk gedateerd en geeft niet altijd het volledige beeld weer.

Momenteel vallen ‘presymptomatische’, ‘prodromale’ of “premanifeste’ patiënten allemaal in één categorie. Dit zijn individuen die gen-positief zijn voor de ZvH, maar geen klinische tekenen van de ziekte hebben – of in ieder geval geen bewegingssymptomen, wat de meest voorkomende manier is waarop de ziekte wordt gediagnosticeerd. Deze categorie kan individuen bevatten vanaf de geboorte tot ongeveer de leeftijd van 40 jaar. Dit is een enorme pool van patiënten over een lange periode!

Naarmate het onderzoek naar de ziekte van Huntington vordert, leren we veel over zeer subtiele veranderingen die zelfs tientallen jaren voordat klinische symptomen zich voordoen optreden. Dit heeft een team van onderzoekers, bekend als het Huntington’s Disease Regulatory Science Consortium (HD-RSC), ertoe aangezet om een meer geavanceerd classificatiesysteem te ontwikkelen.

Hoe het nieuwe systeem is ontwikkeld

Het geïntegreerde classificatiesysteem voor de ziekte van Huntington – HD-ISS – combineert informatie van hersenscans, klinische tests en dagelijkse vaardigheden, om te bepalen in welke fase van de ziekte huntingtonpatiënten zich bevinden. Dit nieuwe systeem houdt rekening met het hele leven van het individu en classificeert elke leeftijd, van geboorte tot dood.

Om dit nieuwe classificatiesysteem te ontwikkelen, gebruikte het HD-RSC-team gegevens van de Enroll-HD, TRACK-HD, IMAGE-HD en PREDICT-HD. Dat zijn allemaal observatieonderzoeken die mensen in huntingtonfamilies opvolgen in de loop van de tijd. Hartelijk dank aan iedereen die zijn of haar tijd heeft opgeofferd of dat vandaag nog doet om deel te nemen aan deze studies, jullie hebben de creatie van dit nieuwe systeem mogelijk gemaakt! Het team raadpleegde heel diverse groepen, waaronder belangengroepen voor patiënten.

“Het geïntegreerde stadiëringssysteem voor de ziekte van Huntington – HD-ISS – combineert informatie van hersenscans, klinische tests en dagelijkse vaardigheden om te bepalen waar ZvH-patiënten zich in hun ziekte bevinden. ”

HD-ISS-stadia

In een recent gesprek met de huntingtongemeenschap op de HDSA-conventie, vergeleek Dr. Sarah Tabrizi, die de leiding heeft over HD-ISS, het nieuwe systeem met wat wordt gebruikt bij kanker. Kanker wordt ingedeeld in stadia op basis van de grootte en verspreiding van de tumor. De HD-ISS zal op een vergelijkbare manier werken, waarbij patiënten worden ingedeeld in 4 stadia - stadium 0 tot en met 3, van geen beperking (geboorte) tot ernstige beperking (end-of-life). Elke fase is sequentieel, wat betekent dat een patiënt componenten van de vorige fase zal ervaren om in de volgende fase te worden ingedeeld. Het systeem is ook progressief, wat betekent dat patiënten altijd beginnen in stadium 0 en doorgaan naar stadium 3.

Stadium 0: huntington-gen aanwezig, geen andere veranderingen

Een persoon die genetisch is gediagnosticeerd met de ZvH (40 of meer CAG-herhalingen), maar geen waarneembare veranderingen heeft die verband houden met de ziekte. Deze fase begint bij de geboorte en volgt personen totdat ze een soort van waarneembare verandering hebben.

Stadium 1: huntington-gen aanwezig, enkel veranderingen in de biomerkers

Individuen gaan naar dit stadium wanneer er waarneembare veranderingen zijn in biomerkers waarvan bekend is dat ze optreden bij de ziekte van Huntington

Gebaseerd op data van duizenden deelnemers aan klinische studies, koos men als biomerkers de volumes van 6 specifieke hersengebieden die zichtbaar zijn op de MRI. Het is bekend dat deze gebieden in volume afnemen bij mensen met de ZvH, omdat daar hersencellen verloren gaan.

Stadium 2: huntington-gen aanwezig, verandering in de biomarkers en klinische symptomen

Deze fase begint wanneer een patiënt klinische tekenen van de ziekte van Huntington vertoont. De nieuwe schaal richt zich op motorische en cognitieve veranderingen, gemeten met bewegingstesten en een denktaak waarbij mensen worden gevraagd getallen te koppelen aan symbolen.

Stadium 3: huntington-gen aanwezig, veranderingen in biomerkers, klinische symptomen en problemen met het dagelijks functioneren

De laatste fase begint wanneer een patiënt functionele achteruitgang ervaart, zoals moeilijkheden bij het uitvoeren van dagelijkse taken. Bovendien wordt stadium 3 opgedeeld in milde, matige en ernstige functionele achteruitgang. Milde fase 3 omvat personen die veel tijd nodig hebben om routinetaken uit te voeren, maar die daarbij geen hulp nodig hebben. Matige fase 3 omvat degenen die hulp nodig hebben bij sommige routinetaken. Ernstige fase 3 omvat degenen die hulp nodig hebben bij alle routinetaken.

De duur van elk ziektestadium verschilt van persoon tot persoon. Hoe snel een individu in elke fase evolueert is variabel, maar hangt sterk af van de leeftijd en de lengte van de CAG-herhaling .

“Om dit nieuwe scoresysteem te ontwikkelen, gebruikte het HD-RSC-team gegevens van de Enroll-HD, TRACK-HD, IMAGE-HD en PREDICT-HD, allemaal observatieonderzoeken die mensen in huntingtonfamilies opvolgen in de loop van de tijd. ”

Waarom we de HD-ISS nodig hebben

De HD-ISS zal helpen bij het standaardiseren van klinisch onderzoek door patiënten op een meer voorspelbare manier te categoriseren. Hierdoor kunnen klinisch onderzoekers sneller deelnemers voor onderzoeken selecteren die waarschijnlijk een vergelijkbaar ziekteverloop hebben of vergelijkbaar reageren op een behandeling. Het standaardiseren van de verschillende stadia van de ziekte van Huntington, met name tussen de geboorte en het begin van klinische symptomen, is noodzakelijk om medicijnen eerder te kunnen testen, voordat klinische symptomen duidelijk worden. Vele mensen denken dat de meest effectieve periode om de ZvH te behandelen het moment is nog voor iemand ziek wordt, dus het is cruciaal om een systeem te hebben opgezet alvorens die onderzoeken ontwikkeld zullen worden.

Deze duidelijke afbakening van patiëntenpopulaties zal het voor onderzoekers ook gemakkelijker maken om gegevens van verschillende onderzoeken met elkaar te vergelijken - iets wat in het verleden een beetje onduidelijk was vanwege de losjes gedefinieerde ziektestadia. Door gegevens uit verschillende onderzoeken te vergelijken, kunnen onderzoekers zoveel mogelijk informatie uit elk onderzoek halen, waardoor er minder tijd nodig is om ons einddoel te bereiken: een behandeling voor de ziekte van Huntington.

Welke invloed heeft de HD-ISS op onderzoek en zorg?

Het is belangrijk op te merken dat de HD-ISS gericht is op onderzoek - het is bedoeld om het ontwerp en de rekrutering van klinische onderzoeken te stroomlijnen. Dit nieuw gepubliceerde systeem betekent niet dat artsen die de ZvH behandelen plotseling hun patiënten zo gaan categoriseren. In feite is dat niet nodig om een geïndividualiseerd behandelplan te ontwikkelen op basis van de huidige symptomen van een persoon. Maar zodra er therapieën beschikbaar worden die de ziekteprogressie vertragen, kan het systeem helpen bij het nemen van behandelbeslissingen.

Een andere belangrijke boodschap is dat een strenger systeem voor de selectie van onderzoeken niet betekent dat de therapieën die worden getest geen voordelen kunnen opleveren voor anderen in een ander stadium van de ziekte. Het is in de eerste plaats een manier om studies soepeler te laten verlopen en gegevens gemakkelijker te interpreteren, wat de potentie heeft om de pijplijn van geneesmiddelen met grote sprongen te versnellen.

De implementatie van het nieuwe HD-ISS-systeem zou eenvoudig moeten zijn voor de huntington-gemeenschap. In feite zal de aanstaande PTC Therapeutics-studie met PTC-518 de eerste zijn waarbij de HD-ISS wordt gebruikt. De meeste metingen die voor dit systeem zijn verzameld, zoals CAG-herhaling, hersenbeeldvorming en functionele capaciteitsscores, zijn standaard in onderzoek naar de ziekte van Huntington. Het standaardiseren van de manier waarop verschillende stadia van de ziekte worden geclassificeerd, is een klinische vooruitgang die zal helpen bij de selectie van deelnemers en de interpretatie van gegevens terwijl we op weg zijn naar behandelingen voor de ZvH.