HD Young Adult Study definieert het ideale moment: symptoomvrij met meetbare veranderingen
We weten dat HD-gerelateerde veranderingen vele jaren voor het begin van de symptomen kunnen optreden, maar hoe vroeg beginnen die veranderingen? Een team van onderzoekers heeft dit onderzocht met een nieuwe uitgebreide studie bij jongvolwassenen met pre-manifest HD.
Een nieuwe studie onder leiding van Dr. Sarah Tabrizi, een pionier in HD-onderzoek, beoordeelde pre-manifest HD jongvolwassenen die nog vele jaren verwijderd zijn van voorspelde symptomen met een reeks klinische tests. Het doel van deze studie was om het ideale moment te identificeren – een tijd waarop HD-deelnemers nog geen waarneembare symptomen ervaren, maar wanneer markers van ziekteprogressie de eerste veranderingen beginnen te tonen. Dit was een uitdagende taak, maar de HD-onderzoekers waren er klaar voor!
Young Adult Study – onderzoek bij patiënten 24 jaar voor voorspeld begin van HD
Zoals HDBuzz-lezers ongetwijfeld weten, is er een verwarrende reeks trials van HD-medicijnen gepland en gaande. Een aantal van deze medicijnen richt zich direct op het gemuteerde HD-gen of het eiwit dat daaruit wordt gemaakt. Om te zien of deze benaderingen werken, moeten onderzoekers het juiste tijdvenster vinden waarin ze hun medicijnen kunnen testen.
De belangrijkste vraag waar onderzoekers in geïnteresseerd zijn is: Wanneer is het beste moment om HD te behandelen? Sommige onderzoekers denken dat het beste moment om te behandelen in de allereerste stadia van HD is – voordat hersencellen beginnen af te sterven en voordat er functionele achteruitgang is. Maar omdat we weten dat emotionele en psychiatrische veranderingen zelfs 10 tot 15 jaar voor het begin van de symptomen kunnen optreden, wist niemand wanneer de gezonde basislijn begon over te gaan in symptomatisch begin – tot nu!
Een team onder leiding van Dr. Tabrizi ging op zoek naar de allereerste stadia van HD – wanneer patiënten nog op volle capaciteit functioneren, maar er wel een meetbare marker van achteruitgang is. Dat laatste is super belangrijk. Er moet een soort meetbare verandering zijn, zodat wanneer therapeutische strategieën de HD-progressie effectief verbeteren, onderzoekers de verbetering kunnen meten, zelfs in de allereerste stadia van HD.
De naam van Dr. Tabrizi’s studie is de Young Adult Study, of HD-YAS. Deze studie onderzocht meer dan 130 jongvolwassenen, waaronder HD-gendragers en personen zonder HD, die gemiddeld 29 jaar oud waren. Van de deelnemers die het HD-gen dragen werd voorspeld dat ze ongeveer 24 jaar van het begin van de ziekte verwijderd waren. Dit maakt het een van de vroegste uitgebreide beoordelingen van pre-symptomatische HD-gendragers ooit.
Alle deelnemers werden beoordeeld met vele tests die ontworpen waren om zowel cognitieve als psychiatrische componenten van patiënten te beoordelen. Enkele van deze tests omvatten hersenscans, bloedafname, ruggenmergvocht afname, beoordeling van cognitie (planning, aandacht, geheugen) en psychiatrische beoordeling (depressie, angst, gedrag). Deze deelnemers werden dus grondig onderzocht!
Cognitieve en psychiatrische functie blijven behouden, maar NfL is verhoogd
“Dit betekent dat hoe goed we ook kijken naar mensen die de HD-mutatie dragen zo ver voor het begin van de ziekte, er echt een periode is waarin zelfs de meest gevoelige tests geen veranderingen laten zien in vergelijking met mensen zonder de mutatie”
Het eerste belangrijke onderdeel van de studie was de cognitieve en psychiatrische beoordeling. Wat ze vonden was verbazingwekkend: Van alle cognitieve en psychiatrische tests die werden uitgevoerd bij HD-gendragers en individuen zonder HD (en er waren veel verschillende tests), toonde geen enkele een verschil – wow! Dit betekent dat hoe goed we ook kijken naar mensen die de HD-mutatie dragen zo ver voor het begin van de ziekte, er echt een periode is waarin zelfs de meest gevoelige tests geen veranderingen laten zien in vergelijking met mensen zonder de mutatie.
Deze studie onderzocht ook de grootte van verschillende delen van de hersenen om te bepalen hoe vroeg veranderingen in deze gebieden kunnen optreden. Een van de belangrijkste gebieden van de hersenen die door HD wordt aangetast is het striatum, dat bestaat uit twee helften die de putamen en caudate worden genoemd. Deze hersengebieden krimpen naarmate HD vordert door het verlies van cellen dat in de loop van de tijd in deze gebieden optreedt.
Hoewel er geen verandering was in de grootte van de caudate, was er een vermindering in de grootte van de putamen in de mensen die de mutatie dragen, de preHD groep genoemd. Maar dit verschil was klein en kwam niet overeen met de voorspelde jaren tot het begin van de ziekte in de preHD-groep, wat betekent dat verder onderzoek nodig is om te begrijpen wat deze verandering betekent. Geen van de andere onderzochte hersengebieden vertoonde verschillen in grootte.
Het laatste belangrijke onderdeel van deze studie keek naar biomarkers – meetbare markers in monsters van patiënten die veranderen met ziekteprogressie. Het identificeren van biomarkers bij HD-patiënten is cruciaal voor het volgen van ziekteprogressie en voor het meten van de effecten van behandelingen.
Momenteel is een van de meest betrouwbare biomarkers die we hebben voor HD veranderingen in de niveaus van een eiwit genaamd neurofilament light, of NfL. Hoewel het kan worden gemeten in bloedplasma, lijkt het onderzoeken van NfL-niveaus in CSF gevoeliger en nauwkeuriger te zijn. We hebben over NfL geschreven, en welke rol het zou kunnen spelen in toekomstige HD-trials hier.
HD-YAS ontdekte dat NfL-niveaus in zowel bloed als ruggenmergvocht verhoogd waren in de preHD-groep. Aangezien NfL-niveaus stijgen bij beschadiging van hersencellen, geeft dit aan dat er enige stress op de hersenen optreedt in de preHD-groep, zelfs zo ver voor het begin van de symptomen.
Hoewel dit een negatieve bevinding lijkt, is het eigenlijk heel goed! Ook al zijn de NfL-niveaus verhoogd, de studiedeelnemers ervaren er geen cognitieve of psychiatrische effecten door. Dit betekent dat er een tijdstip is vastgesteld waarop HD-mutatiedragers volledig normaal functioneren, maar er zijn biomarkertests die nog steeds kunnen worden gemeten om te bepalen of therapeutische behandelingen effectief zouden zijn. Dit is precies wat HD-YAS wilde bepalen!
Wat betekenen deze bevindingen voor het veld en toekomstige trials?
Over het algemeen kon HD-YAS concluderen dat NfL-niveaus in het ruggenmergvocht mogelijk de vroegst detecteerbare gebeurtenis zijn bij HD voor het begin van de symptomen. Deze onderzoekers ontdekten ook dat beweging, cognitieve en psychiatrische functies onveranderd blijven, zelfs tot 24 jaar voor het voorspelde begin – geweldig nieuws!
Wanneer deze studie wordt gecombineerd met andere grote studies, zoals TRACK-HD, PREDICT-HD en ENROLL-HD, begint er een uitgebreide, voorspellende kaart vorm te krijgen. Dankzij HD-YAS en studies die eraan voorafgingen, weten we nu dat de eerste, subtiele, functionele veranderingen ergens tussen 24 tot ongeveer 15 jaar voor het begin van de symptomen beginnen.
“Hoewel we allemaal hopen dat HD-patiënten hun functionele capaciteit zullen herwinnen zelfs na het begin van de symptomen, is dat gewoon niet iets wat we weten op basis van de huidige gegevens. Maar als we ontdekken dat HD-patiënten behandeld moeten worden voordat symptomen beginnen te verschijnen, weten we nu precies wanneer dat is op basis van HD-YAS”
De bevindingen van HD-YAS zijn een belangrijke ontdekking voor het veld, die het tijdstip aangeeft waarop er een gezonde basislijn bestaat bij HD-individuen. Als onderzoekers ontdekken dat het beste moment om HD-patiënten te behandelen voor enige vorm van symptoombegin is, hebben we nu een idee wanneer dat moment zou zijn. Dit zal van cruciaal belang zijn voor het ontwerpen van toekomstige klinische trials gericht op het voorkomen van HD, in plaats van het behandelen ervan.
Heb je de boot gemist?
Het is belangrijk op te merken dat deze resultaten niet betekenen dat het verlagen van HTT na het begin van de symptomen geen effect zal hebben. Die vraag staat nog steeds open. De volledige set resultaten van de Fase III tominersen-trials zal onderzoekers helpen begrijpen of patiënten cognitieve, psychiatrische en motorische functies kunnen herwinnen zodra ze beginnen achteruit te gaan. Het volgen van de vooruitgang van de moedige proefdeelnemers terwijl ze doorgaan met het nemen van tominersen zal cruciaal zijn bij het bepalen of vervolgonderzoeken nodig zijn.
Hoewel we allemaal hopen dat HD-patiënten hun functionele capaciteit zullen herwinnen zelfs na het begin van de symptomen, is dat gewoon niet iets wat we weten op basis van de huidige gegevens. Maar als we ontdekken dat HD-patiënten behandeld moeten worden voordat symptomen beginnen te verschijnen, weten we nu precies wanneer dat is op basis van HD-YAS. Dit stelt onderzoekers in staat om een stap voor te blijven en direct aan de slag te gaan, waardoor waardevolle tijd wordt bespaard.
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
