‘Buzzilia’ van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington: dag 4
#Buzzilia, dag 4: Jeff en Ed’s samenvatting van de gebeurtenissen op de laatste dag van het HD Wereldcongres in Rio de Janeiro
Ons laatste verslag van de laatste ochtend van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington in Rio de Janeiro, Brazilië.
08:12 – Bernhard Landwehrmeyer, van Ulm en CHDI, begint de therapeutische sessie van het WCHD met een bespreking van medicijnen in ontwikkeling.
08:15 – Landwehrmeyer: Er zijn minstens 4 bedrijven die medicijnen ontwikkelen voor één specifiek doel bij HD – genaamd “fosfodiësterases”. Het doel is duidelijk zichtbaar, de weg naar de top niet! Hij suggereert dat we een “luxeprobleem” hebben, namelijk te veel mogelijke behandelingen die we zouden kunnen proberen bij HD. Dus hoe stellen we prioriteiten? Welke van alle mogelijke nieuwe medicijnen moeten we eerst testen? Hoeveel bewijs hebben we nodig? We hebben een pad. We kunnen meerdere therapeutische onderzoeken parallel uitvoeren, met ervaren onderzoekslocaties op 4 continenten.
08:28 – David Craufurd (Universiteit van Manchester, VK) bespreekt de behandeling van ‘psychiatrische’ of ‘gedragsmatige’ symptomen bij HD.
08:29 – Craufurd: gedragsproblemen (zoals angst en depressie) komen vaak voor en kunnen verontrustend zijn, maar zijn in de meeste gevallen ook behandelbaar. Ons vermogen om gedragssymptomen (en HD in het algemeen) te behandelen door middel van deskundige multidisciplinaire zorg is drastisch verbeterd. Patiënten die in HD-klinieken worden verzorgd, leiden langer een betere kwaliteit van leven. Apathie (verlies van motivatie) is een bijzonder grote uitdaging. Komt vaak voor bij HD en is moeilijk te behandelen. Anders dan depressie. Gedragsproblemen hebben vaak hoge doses en combinaties van medicijnen nodig, dus specialistische psychiatrische input is essentieel (bijv. HD-kliniek). Medicamenteuze behandelingen voor depressie enz. moeten vaak veel langer worden voortgezet bij HD omdat het een fysieke hersenziekte is.
08:53 – Binit Shah, een neuroloog die werkt aan HD, beschrijft “diepe hersenstimulatie” (DBS) bij HD. Bij DBS brengen chirurgen een dunne elektrode rechtstreeks in de hersenen in, waardoor ze elk specifiek deel van de hersenen kunnen stimuleren. Het idee is dat als een bepaald deel van de hersenen niet genoeg werkt bij HD, we het misschien direct kunnen stimuleren om normaal te werken. Op basis van het verlies van weefsel in HD-hersenen hebben chirurgen en neurologen een specifiek hersengebied dat ze bij HD willen aanpakken.
09:03 – Shah: Het eerste geval van DBS bij HD werd gerapporteerd in 2004 toen chirurgen het bij een enkele HD-patiënt uitvoerden, met positieve effecten op bewegingen. Hoewel de patiënt die DBS bij HD kreeg betere bewegingen had na de behandeling, leek het niet veel te helpen bij zijn dagelijks functioneren. Sindsdien zijn er nog enkele DBS-pogingen bij HD gerapporteerd met wisselend bemoedigende resultaten.
09:14 – Aanvulling op de presentatie van Prof Landwehrmeyer: Huntington Study Group voert een onderzoek uit naar een aangepaste versie van tetrabenazine voor chorea. Het onderzoek van HSG heet FIRST-HD.
09:25 – Dr Francis Walker praat over spraak- en slikproblemen bij HD die ook zeer vaak voorkomen.
09:26 – Walker: Logopedisten hebben hier al expertise in, maar HD vereist specialistische kennis. Echografie kan een nuttig hulpmiddel zijn om een idee te krijgen waarom slikken problematisch kan zijn bij HD. Slikproblemen worden veroorzaakt door een combinatie van extra ongewenste bewegingen, verlies van vrijwillige bewegingen en psychologische veranderingen. Een groot probleem is impulsiviteit – het eten naar binnen schrokken en het niet coördineren van slikken en ademhalen. Het goede nieuws is dat deskundige beoordeling kan leiden tot nuttig advies en oefeningen om het slikken te helpen en veilig te houden.
“Om dingen zo snel mogelijk te laten gebeuren, moeten we allemaal samenwerken.”
10:19 – We zijn begonnen met de sessie over gene silencing op het WCHD, beginnend met een presentatie van Neil Aronin, die aan deze benadering voor HD werkt. De groep van Aronin werkt aan een type therapie genaamd “RNAi”. Het doel is om een specifiek gen uit te schakelen of te silencen. Voor HD-therapie zouden we graag het HD-gen willen kunnen silencen, wat de hoofdoorzaak van de ziekte is. Aronin’s aanpak maakt gebruik van gedeactiveerde virussen, geïnjecteerd in de hersenen, die het silencing-medicijn afleveren. Nadat Aronin’s team de afleveringsvirussen in een muizenbrein heeft geïnjecteerd, zien ze verminderingen in het HD-gen.
10:29 – Maar muizenhersenen zijn klein. Om te zien of de silencing-techniek zou kunnen werken in grotere hersenen, injecteert het team van Aronin schapenhersenen! Het team van Aronin gebruikt schapen om te proberen het beste type virus en de hoeveelheid injectie te bepalen om zoveel mogelijk hersenen te bedekken. Bemoedigend genoeg heeft het team van Aronin geen verlies van hersencellen of andere soorten toxiciteit gezien als gevolg van deze silencing-injecties. Om een veiligheidsonderzoek op grotere schaal uit te voeren, gaat het team van Aronin naar Australië om 60 schapen te injecteren met HD-silencing-medicijnen. Aronin zou graag methoden willen ontwikkelen om silencing-medicijnen toe te dienen zonder herseninjecties te hoeven doen, en onderzoekt nieuwe opties.
10:40 – Vervolgens is er nog een presentatie over gene silencing van Doug Macdonald van CHDI, die samenwerken met Isis Pharmaceuticals aan een andere benadering. Net als Aronin silencet het Isis-team het HD-gen, maar met een ander type medicijn genaamd “antisense oligonucleotiden” of ASO’s. Macdonald bespreekt het brede scala aan beschikbare technologieën om het HD-gen te silencen – hij noemt 13 verschillende actieve inspanningen
10:54 – Macdonald: Een ASO-gene silencing benadering met Isis en Roche gaat goed en er zijn plannen om eind 2014 met menselijke onderzoeken te beginnen. In tegenstelling tot de beschreven virale studies worden ASO’s in het ruggenmergvocht geïnfundeerd, in plaats van in de hersenen geïnjecteerd. ASO’s verspreiden zich wijd door de hersenen, maar komen niet zo goed in de diepe delen van de hersenen als geïnjecteerde medicijnen.
10:57 – Macdonald en Aronin suggereren dat de geïnjecteerde virale benadering en de geïnfundeerde ASO-benadering complementair zouden kunnen zijn om het HD-gen te silencen.
10:59 – Macdonald: CHDI en Sangamo ontwikkelen een spannende nieuwe technologie die een deel van het HD-gen uit het DNA knipt. Macdonald toont vroeg bewijs dat de DNA-bewerkingstechniek niet alleen werkt, maar ook onderscheid kan maken tussen de ‘goede’ en ‘slechte’ HD-genen. Voordat we naar de kliniek gaan met HD-silencing-medicijnen, moeten we in staat zijn om HD-genniveaus nauwkeurig te meten bij mensen. Anders is het moeilijk om te weten of je silencing-medicijn heeft gewerkt!
11:06 – Macdonald: Het team waarmee CHDI samenwerkt, denkt dat ze nu misschien het HD-genproduct kunnen meten in het ruggenmergvocht van patiënten. Dit zou een enorm voordeel zijn, omdat het ons in staat zou stellen te bewijzen dat gene silencing-medicijnen daadwerkelijk werken bij mensen. Er wordt echt geweldige vooruitgang geboekt richting gene silencing voor HD! Als één benadering niet werkt, zijn er anderen in de pijplijn.
11:14 – Joaquim Ferreira herinnert het publiek eraan dat hoewel er momenteel geen genezing is voor HD, er een aantal behandelingen zijn die patiënten helpen. Elke fase van HD is een andere ziekte, wat betreft symptomen. Dus artsen die met HD-patiënten werken, moeten reageren op verandering. Veel van de behandelingen die artsen gebruiken voor HD hebben geen grote hoeveelheid bewijs, maar zijn gebaseerd op ervaring.
11:45 – Raymund Roos (Leiden, Nederland) praat over optimale zorg in latere stadia van HD, vaak over het hoofd gezien of buiten het bereik van HD-klinieken.
11:51 – Roos: Nederland is een land waar medische euthanasie een optie is. Het is zeer strikt gereguleerd om ervoor te zorgen dat het niet wordt misbruikt. De meeste patiënten hebben nagedacht over hoe ze willen dat hun zorg aan het einde van het leven wordt geregeld. Vaak over het hoofd gezien in gesprekken met artsen.
12:00 – Het Congres sluit af met dankbaarheid aan het lokale organisatiecomité en in het bijzonder Dr Francisco Cardoso en Dr Monica Haddad.
Conclusies aan het eind van de dag
Tijdens de sessies van vandaag verloren we bijna de tel van het aantal klinische onderzoeken naar nieuwe behandelingen, speciaal ontworpen voor de ziekte van Huntington. Sommige zijn aan de gang, andere gepland. Sommige zijn gericht op het verbeteren van symptomen van HD, andere op het vertragen of voorkomen van de progressie. Om de dingen zo snel mogelijk te laten gebeuren, moeten we allemaal samenwerken. Onderzoekers moeten blijven doorgaan met de wetenschap, en HD-familieleden moeten bewust en geïnformeerd blijven en bereid zijn om zich aan te melden – niet later, maar nu – voor elk patiëntgericht onderzoek om ervoor te zorgen dat er geen seconde verloren gaat bij het brengen van deze behandelingen naar de mensen die ze nodig hebben.
Vaarwel uit Rio, kijk uit naar video’s van onze ‘Buzzilia’-sessies en blijf HDBuzz volgen voor updates over al het HD-onderzoeksnieuws dat ertoe doet.
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
