Juni 2025: Deze maand in onderzoek naar de ziekte van Huntington

Welkom bij je juni overzicht van het nieuwste en beste onderzoek naar de Ziekte van Huntington (HD), vers opgediend en makkelijk te verteren! Deze maand hebben we gentherapieën die op volle toeren draaien, hersenbedrading die verrassende omwegen onthult en moleculaire brandweermannen die ontbreken in actie. Van emotionele achtbanen in de hersenen tot het decoderen van irritatiestormen, de wetenschap van juni brengt ons dichter bij het begrijpen van de vele wendingen van HD. Maak je vast voor een leuke rit door de nieuwste ontdekkingen die de weg naar betere behandelingen en hoop verlichten.

De 2025 HDBuzz Prijs voor Jonge Wetenschapsschrijvers is geopend!

De 2025 HDBuzz Prijs voor Jonge Wetenschapsschrijvers is deze maand officieel geopend! Dit jaar wordt de wedstrijd ondersteund door de Hereditary Disease Foundation (HDF). We nodigen beginnende onderzoekers, zoals promovendi, postdocs, beginnende onderzoekers en clinici, die actief betrokken zijn bij onderzoek naar de Ziekte van Huntington (HD) uit om een inzending te schrijven in toegankelijke, boeiende taal. Naast het verbeteren van communicatievaardigheden en het versterken van CV’s, zal het werk van de winnaars wereldwijd gepubliceerd en gepubliceerd worden en ontvangen zij een prijs van US $200.

Om mee te doen moeten aanvragers een pitch schrijven van ~200 woorden waarin ze hun voorgestelde onderwerp en het belang ervan voor HD-gezinnen uitleggen. Geselecteerde pitches zullen worden uitgenodigd om volledige artikelen in te dienen. De deadline voor pitches is 1 juli 2025 om 17.00 uur ET. De winnende inzendingen zullen in de herfst van 2025 worden aangekondigd, in meerdere talen worden gepubliceerd en bijdragen aan het diversifiëren van de perspectieven op HDBuzz. Als je geïnteresseerd bent, ga dan aan de slag!

Volle kracht vooruit: uniQure ligt op schema met hoop op versnelde goedkeuring van medicijn tegen de ziekte van Huntington

Op 2 juni 2025 deelde uniQure dat ze op één lijn zitten met de FDA om verder te gaan met hun HTT-verlagende gentherapie AMT-130. Als de volgende ronde resultaten van hun lopende onderzoek blijft voldoen aan de eindpunten en positieve resultaten laat zien, is er geen extra klinische studie nodig voor een kans op versnelde goedkeuring.

Ze hebben productieplannen opgesteld (zodat ze er genoeg kunnen maken voor de mensen als alles zou werken), zijn het eens geworden over statistische analyseplannen rond de cUHDRS en NfL biomarkers en hebben besloten om AMT-130 patiënten te vergelijken met de enorme Enroll-HD dataset in plaats van een traditionele placebogroep. Dit alles houdt uniQure op koers om mogelijk een FDA Biologics Licensing Application (BLA) in te dienen in Q1 2026 – duimen maar!

In de toekomst is uniQure van plan om tegen het einde van september 2025 driejarige follow-upgegevens te laten zien en vervolgens in het vierde kwartaal van 2025 samen te werken met de FDA om de BLA-aanvraag in te dienen. Als alles volgens plan verloopt, zou dit de allereerste gentherapie kunnen betekenen die wordt goedgekeurd voor de ZvH. Maar, volledige openheid van zaken: er is nog geen sprake van. Alles hangt af van sterke gegevens van uniQure tot en met Q3 2025. Laten we hopen dat die gegevens het signaal afgeven dat we allemaal willen!

Eén ziekte, vele paden: Hoe hersenbedrading de symptomen van Huntington vormgeeft

HD volgt niet slechts één pad. Afhankelijk van de symptomen worden de hersenen op verschillende manieren opnieuw bedraad. Uit een nieuw beeldvormend hersenonderzoek blijkt dat mensen met meer bewegings- en denkproblemen hun activiteit omleiden via reservecircuits, zoals de zijstraten in de hersenen nadat een snelweg is afgesloten. Maar mensen met stemmings- en gedragssymptomen verliezen meer verbindingen, vooral tussen emotionele knooppunten.

Deze bevindingen helpen verklaren waarom HD er van persoon tot persoon anders uitziet en waarom zorg moet worden afgestemd op het unieke “verkeerspatroon” van elke hersenhelft. Het is een stap in de richting van een meer persoonlijke behandeling, die zich laat leiden door hoe de hersenen in elkaar zitten en niet alleen door welke symptomen zich voordoen.

In het themapark van de hersenen: hoe de ziekte van Huntington de achtbaan van emoties verstoort

In Brainland, het themapark in je hoofd, neemt de “Emotion Coaster” je mee door lussen van vreugde, verdriet en boosheid. Maar voor mensen met pre-manifeste HD begint de rit al vroeg te haperen, vooral bij het zien van boosheid, verdriet en angst op de gezichten van mensen. Het is alsof de remmen van de achtbaan vastlopen, waardoor het moeilijker wordt om emotionele signalen te lezen. Dit kan schokkend zijn als de rest van het park (geheugen, beweging) in orde lijkt.

Een groep aan Harvard en MGH gebruikte MRI-scans om de verkeerspatronen van deze achtbaan in kaart te brengen en ontdekte dat de hersenzones die de emotieradar aansturen niet oplichten zoals zou moeten. Wanneer de coaster stoom verliest, kunnen sociale misvattingen een sneeuwbaleffect hebben en leiden tot opgewonden gesprekken, ongemakkelijke momenten of gemiste signalen. Maar hier is de positieve kant van de medaille: als zorgverleners dit vroegtijdig opmerken, kunnen ze een waarschuwing geven, zoals de mogelijkheid om emotionele zijwieltjes toe te voegen voordat de grote ritjes uit de hand lopen. Vroegtijdige ontdekking kan betekenen dat de rit soepeler verloopt.

Als een kort lontje een storm wordt: Prikkelbaarheid bij de ZvH begrijpen

Leven met HD kan voelen alsof je rondloopt met een kleine vulkaan in je binnenste. In een nieuw onderzoek spraken onderzoekers met mensen zowel voor als na het optreden van de symptomen van HD om te onderzoeken hoe prikkelbaarheid echt aanvoelt. Het is niet zomaar een stemmingswissel – het komt plotseling tot uitbarsting, over kleine dingen, en laat zowel de persoon met HD als hun dierbaren achter in een storm van frustratie, verwarring en emotionele uitputting.

Maar er is hoop achter de wolken. Het team onderzocht wat deze “prikkelbaarheidsstormen” veroorzaakt (honger, vermoeidheid, chaos, stress) en hoe mensen ermee omgaan door bijvoorbeeld een pauze te nemen, op vrienden te steunen, routines aan te passen of zelfs medicijnen te gebruiken om de druk te verlichten. Een belangrijke les is dat prikkelbaarheid een echt symptoom is van HD, niet alleen chagrijnigheid, en dat we door het te erkennen gerichte ondersteuning kunnen bieden om er met meer gratie en begrip mee om te gaan.

Het nieuwste deel van het onderzoek naar HD-genetica onthult nieuwe juweeltjes, maar ook mysteries

Onderzoekers hebben zojuist de nieuwste editie van de HD-genetica gepubliceerd en hebben verborgen schatten (en een paar puzzels) ontdekt. Ze hebben nieuwe genetische “spelfouten” ontdekt, van zeldzame onderbrekingsvarianten die veranderen hoe de beruchte CAG herhaling zich gedraagt, tot kleine DNA vlaggetjes die de timing van de symptomen met meer dan tien jaar verschuiven. Bovendien hebben ze epigenetische afwijkingen in de genregulatie ontdekt, die werken als stoplichten die niet goed functioneren en genetische chaos veroorzaken in de ontwikkeling van hersencellen.

Maar dat is nog niet alles. Deze bevindingen roepen grote, maar geweldige vragen op: Welke van deze eigenaardigheden zijn de echte spelveranderaars en welke zijn slechts achtergrondgeluiden? Het lijkt een beetje op het ontdekken van geheime zijmissies in een open wereldgame – je weet dat er leuke dingen te ontgrendelen zijn, maar je hebt de juiste strategie nodig om toegang te krijgen tot de eindbaasgevechten. Kortom, genetics heeft ons nieuwe juweeltjes voorgeschoteld… en ook een paar cliffhangers.

Vonk ontstoken: eerste HD-patiënt gedoseerd in nieuw gentherapie-onderzoek van Roche

Spark Therapeutics (nu onderdeel van Roche) is net gestart met een nieuwe gentherapiestudie voor HD en de eerste patiënt heeft een dosis gekregen van hun eenmalige behandeling, RG6662 (ook bekend als SPK-10001). Deze AAV-therapie is ontworpen om de niveaus van zowel geëxpandeerd als niet-geëxpandeerd huntingtine-eiwit permanent te verlagen via hersenchirurgie, met als doel een blijvend therapeutisch effect. Het is een saga geweest: van academische ontdekking, naar biotech startup, naar Roche’s overname, nu culminerend in deze opwindende eerste mijlpaal voor mensen.

Het Fase 1 “Deel A” onderzoek in de VS zal langzaam en veilig van start gaan, met een dosering van maximaal acht mensen met beginnende HD in de leeftijd van 25-65 jaar, met zorgvuldige monitoring en mogelijke dosisaanpassingen. De volgende fasen omvatten placebogecontroleerde armen, waarbij ervoor wordt gezorgd dat iedereen uiteindelijk de echte therapie krijgt, gevolgd door controles van de veiligheid en effectiviteit op de lange termijn. Spark en Roche werken nauw samen met groepen die opkomen voor HD en de Huntington Study Group, en laten zo zien dat ze de gemeenschap serieus betrekken en transparant zijn – de vonk is inderdaad overgeslagen!

Problemen in de wijk: Wanneer de buurt zijn beste brandweerman verliest

Stel je voor dat je hersenen een buurt zijn en dat de neuronen de bewoners zijn. Normaal gesproken, als er dingen misgaan, zoals een uitslaande brand, komt PKD1, de “moleculaire brandweerman” van de hersenen, in actie om de boel te redden. Maar bij HD ontbreekt PKD1, waardoor neuronen kwetsbaar zijn voor schade. Zonder PKD1 kunnen neuronen de stress van overactieve signalen en toxische opbouw niet aan, wat mogelijk bijdraagt aan hun achteruitgang.

Onderzoekers hebben ontdekt dat PKD1-niveaus vroeg in HD dalen, vooral in het striatum, ook al zijn de genetische instructies om het aan te maken nog aanwezig. Dit suggereert dat het lichaam weet dat het de brandweerman nodig heeft, maar het niet goed produceert. Als we begrijpen waarom PKD1 verdwijnt, kunnen wetenschappers manieren vinden om de afweer van de hersenen te versterken en neuronen te beschermen tegen de schadelijke effecten van HD.

Tot zover de hoogtepunten van het HD-onderzoek in juni! Elk onderzoek voegt een nieuw stukje toe aan de puzzel en helpt ons de uitdagingen van de hersenen rondom HD beter te begrijpen. Met de vooruitgang van gentherapieën en nieuwe inzichten in symptomen en veranderingen in de hersenen, ziet de toekomst er rooskleuriger uit dan ooit. Blijf nieuwsgierig, blijf hoopvol en wij blijven u de wetenschap brengen die er toe doet.