Kinderen krijgen soms ook de ziekte van Huntington
Eindelijk een grote studie die laat zien hoe HD bij kinderen eruitziet. Dit zal ons helpen uitzoeken of nieuwe medicijnen ook bij kinderen werken
Juveniele HD is heel zeldzaam, maar een nieuwe studie heeft ons geholpen begrijpen wat de symptomen zijn en hoe ze veranderen in de tijd. Dit is heel belangrijk en zal ons uiteindelijk helpen uitzoeken of huntingtine-verlagende en andere behandelingen bij kinderen werken.
Wat is juveniele ziekte van Huntington?
Wanneer symptomen van de ziekte van Huntington beginnen voor de leeftijd van 20 jaar, noemen we dit ‘juveniele HD’, of JHD.
Kort nadat het HD-gen werd ontdekt, identificeerden onderzoekers een sterke relatie tussen hoe oud mensen waren toen symptomen begonnen, en de lengte van het abnormale DNA-stuk in het gen.
DNA bestaat uit miljarden A, T, C en G ‘letters’. In het gen dat HD veroorzaakt, is er een stuk waar de sequentie “CAG” steeds herhaalt. Er zijn veel uitzonderingen, maar over het algemeen geldt: hoe meer CAG-herhalingen er zijn, hoe eerder de symptomen meestal beginnen.
Ongeveer 1 op de 20 mensen met HD heeft een herhalingslengte van ongeveer 60 herhalingen of meer, wat meestal ervoor zorgt dat de symptomen beginnen voor de leeftijd van 20 jaar. Dat betekent dat juveniele HD een zeldzame vorm is van een zeldzame ziekte – dus zelfs neurologen zullen waarschijnlijk niet meer dan één geval in hun carrière zien.
Omdat het zo ongewoon is, weten we veel minder over JHD dan over de ziekte van Huntington die op volwassen leeftijd begint. Onze kennis van JHD komt meestal voort uit de ervaringen van een paar neurologen die verschillende gevallen hebben behandeld. Van deze experts krijgen we de klassieke beschrijving van JHD als veroorzaker van stijfheid, traagheid, leerproblemen en vrij vaak epilepsie. Dat is heel anders dan de vaak duidelijke onwillekeurige bewegingen die we zien bij de meeste gevallen die op volwassen leeftijd beginnen, chorea genoemd.
Wat is er nieuw?
Dr. Ferdinando Squitieri uit Rome, Italië, gelooft terecht dat JHD-families het “recht hebben om gehoord te worden net als volwassen patiënten”. Zijn team heeft zojuist de grootste en meest gedetailleerde studie naar JHD tot nu toe gecoördineerd. Door te kijken naar twee grote studies met duizenden mensen met HD, genaamd REGISTRY en ENROLL-HD, vonden ze 36 mensen wiens symptomen begonnen voor de leeftijd van 20 jaar en van wie klinische gegevens over opeenvolgende jaren waren verzameld. Ze vergeleken hen met 511 volwassenen uit dezelfde studie, om te zien hoe JHD anders was.
“JHD-families hebben het “recht om gehoord te worden net als volwassen patiënten” – Ferdinando Squitieri
Een vraag waar ze zich op richtten was of JHD in alle gevallen hetzelfde was, of er anders uit zou kunnen zien afhankelijk van de CAG-herhalingslengte. Ze kozen ervoor om de JHD-mensen te verdelen in degenen met minder dan 80 CAG-herhalingen en degenen met meer.
Bij volwassenen beginnen symptomen gemiddeld op 44-jarige leeftijd, terwijl bij kinderen met tot 80 CAG-herhalingen dit 17 jaar was, en degenen met heel lange herhalingen van meer dan 80 ontwikkelden symptomen tegen hun 4e levensjaar.
Twee vormen van JHD?
Nog dieper kijkend naar de twee JHD-groepen was het eerste symptoom bij kinderen met onder de 80 herhalingen onhandigheid, gevolgd door onwillekeurige bewegingen zoals chorea, evenals obsessief gedrag.
Bij kinderen met meer dan 80 herhalingen was het eerste symptoom meestal moeite met lopen, gevolgd door vertragingen in het leren spreken, evenals epilepsie.
Bijna alle kinderen ontwikkelden stijfheid en langzame beweging, en ongeveer één op de tien had problemen met evenwicht en coördinatie.
De ziekte van de kinderen progresseerde ongeveer twee keer zo snel als de vorm die op volwassen leeftijd begint waar we meer bekend mee zijn, en helaas overleefden ze slechts half zo lang. Kinderen met meer dan 80 herhalingen hadden een zeer agressieve ziekte en tragisch genoeg overleefden ze slechts ongeveer een vijfde zo lang als de volwassenen.
Vier van de kinderen met meer dan 80 herhalingen hadden MRI-hersenscans, maar deze toonden krimp in de diepe centra van de hersenen, net zoals we zien bij HD die op volwassen leeftijd begint. Verrassender was dat er nergens anders degeneratie was, zoals in de cortex aan het oppervlak van de hersenen, een gebied dat bij volwassenen beschadigd raakt. De onderzoekers keken niet naar scans van de kinderen met onder de 80 herhalingen, dus we weten niet hoe die hersenen eruitzien.
Gebaseerd op al deze bevindingen suggereert het team van Dr. Squitieri dat er eigenlijk drie typen HD zijn. Ten eerste de gewone vorm die op volwassen leeftijd begint waar we veel over weten. Ten tweede, bij mensen die ongeveer 60-80 CAG-herhalingen erven, een juveniele vorm die in de mid-teens begint met onhandigheid, chorea en gedragsproblemen. Ten slotte zou hun nieuwe derde groep degenen zijn die meer dan 80 herhalingen erven, die rond 4 jaar oud problemen hebben met lopen, leerproblemen en epilepsie. Squitieri en team noemden deze vorm *“hoge-expansie juveniele HD” en merkten op dat deze “agressief” is.
Een spectrum?
Hoewel het mogelijk is dat er twee verschillende vormen van JHD zijn, die fundamenteel van elkaar verschillen, is het eigenlijk vrij onwaarschijnlijk dat er echt een grote verandering plaatsvindt bij 80 CAG-herhalingen. Vergeet niet dat de beslissing om de jonge patiënten in twee groepen te verdelen vooraf door de onderzoekers werd gekozen. Met dat in gedachten is het niet verrassend dat de kleinere en grotere herhalingsgroepen er anders uitzagen.
Wat waarschijnlijker is gebaseerd op wat we weten over de genetica en biologie van HD is dat JHD een spectrum is, met de agressieve vorm met zeer jonge aanvang, vertraagde hersenontwikkeling en epilepsie aan de ene kant – en de vorm die in de tienerjaren begint met friemelen, onhandigheid en gedragsproblemen aan de andere kant.
“Voor de verschillende huntingtine-verlagende programma’s die momenteel worden uitgerold, komt dit onderzoek op precies het juiste moment.”
Op zijn beurt is JHD als geheel waarschijnlijk onderdeel van een spectrum met HD die op volwassen leeftijd begint.
Maar of we JHD nu doormidden delen, of alle patiënten als een spectrum bekijken, wat duidelijk is, is dat langere CAG-herhalingen eerder leiden tot eerdere aanvang, snellere progressie, vertraagde hersenontwikkeling en aanvallen.
Hoe helpt dit?
Deze inzichten behoren tot de meest waardevolle die we hebben gekregen over juveniele ziekte van Huntington. Ze zullen direct nuttig zijn voor clinici die deze jonge patiënten verzorgen, en families die vaak worstelen om artsen en andere professionals hun kinderen’s unieke uitdagingen te laten begrijpen en ernaar te laten luisteren.
Kijkend naar de niet al te verre toekomst zal dit onderzoek ons enorm helpen nieuwe behandelingen zo snel mogelijk aan juveniele HD-patiënten te leveren. Dat omvat spannende nieuwe medicijnen zoals die welke de productie van het huntington-eiwit verlagen. Beslissingen zoals het beste moment om juveniele HD-patiënten te beginnen behandelen, en hoe te meten of de medicijnen werken, hangen volledig af van onderzoek zoals dit. Voor de verschillende huntingtine-verlagende programma’s die momenteel worden uitgerold, komt dit onderzoek op precies het juiste moment.
Het helpen van juveniele HD-patiënten is urgent voor families, en het is een topprioriteit voor alle medicijnontwikkelaars met wie we hebben gesproken. Het brengt grote uitdagingen met zich mee, zoals het risico dat een medicijn het leven van een JHD-patiënt nog moeilijker zou kunnen maken als het ongewenste schade zou veroorzaken aan de jonge, zich ontwikkelende hersenen.
Dus het begrijpen van hoe JHD eruitziet, en hoe het de hersenen beïnvloedt, is een grote hulp in de urgente missie om effectieve behandelingen naar jonge mensen met de ziekte van Huntington en hun families te brengen.
Meer informatie
Bronnen & Referenties
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
