Kan deze synthetische olie helpen om de hersenen te voeden bij de ziekte van Huntington?
Een nieuwe studie toont aan dat een synthetische olie genaamd triheptanoïne verandert hoe HD-hersenen energie gebruiken. Maar zal het helpen bij HD?
De hersenen van patiënten met de ziekte van Huntington lijken problemen te hebben met het maken van voldoende energie. Het geven van een energieboost aan de hersenen zou kunnen helpen bij HD, maar het krijgen van extra brandstof in de hersenen is moeilijk. Een nieuwe studie uit Frankrijk toont aan dat het voeden van HD-patiënten met een speciaal soort vet hun hersenen energieniveaus verbeterde. Dit opent de deur voor nieuwe studies om te testen of deze verbetering in energie zou kunnen helpen bij HD-symptomen.
Vet verbranden in de hersenen?
Veel weefsels in het lichaam hebben de mogelijkheid om verschillende brandstoffen te verbranden om energie te maken. Cellen in weefsels zoals de lever, of spieren, kunnen suiker, vet of eiwitten afbreken voor de brandstof die ze nodig hebben om te blijven werken. Als er niet veel suiker in de buurt is, zijn deze cellen blij om hun energie ergens anders vandaan te halen.
Maar de hersenen zijn anders. Normaal gesproken gebruiken de hersenen alleen een soort suiker genaamd glucose voor energie. Ze kunnen niet veel met andere energiebronnen zoals vet. We voelen ons duizelig wanneer we echt honger hebben omdat lage bloedsuiker slecht nieuws is voor de hersenen, die er veel van eten.
In bepaalde omstandigheden, zoals verhongering, heeft het lichaam geen suiker meer over. Op deze momenten produceert de lever speciale soorten hersenenbrandstof genaamd ketonlichamen om te voorkomen dat de hersenen verhongeren.
Eeuwenlang hebben mensen waargenomen dat wanneer mensen op deze manier verhongeren, hun hersenen anders functioneren. Voor sommige mensen met epilepsie kan dit type dieet zelfs de ernst van hun aanvallen verminderen. Wetenschappers zijn geïnteresseerd geweest of dit type dieet ook zou helpen bij HD, en een paar recente studies bij muizen suggereren dat het enkele voordelen kan hebben.
Triheptanoïne
Mensen vragen om zichzelf elke dag te laten verhongeren, zelfs als het hun hersenen gaat helpen, is een moeilijke manier om hersenziekten te behandelen. Dus wetenschappers zijn geïnteresseerd geweest in het vinden van meer aanvaardbare manieren om de hersenen op deze manier te voeden die gunstig zouden kunnen zijn.
Een behandeling die is ontdekt is een soort vet genaamd triheptanoïne. Dit type vet heeft een speciale eigenschap: wanneer het wordt afgebroken zorgt het ervoor dat de lever ketonlichamen maakt, zonder de noodzaak van verhongering.
Onthoud, die ketonlichamen zijn de chemicaliën die normaal gesproken door de lever worden geproduceerd tijdens verhongering, maar triheptanoïne ‘misleidt’ de lever om ze te maken zonder een maaltijd over te slaan.
Vroege proef van triheptanoïne bij HD-spieren
“De grote vraag is of behandeling met triheptanoïne langdurige verbeteringen in symptomen zal opleveren, of de progressie van HD zal vertragen. Deze korte proef kan die vraag niet beantwoorden.”
Een groep wetenschappers onder leiding van Fanny Mochel en Alexandra Dürr, van het Institut National de la Santé et de la Recherche Médicale in Parijs, hebben een langdurige interesse in het gebruik van triheptanoïne voor HD. Triheptanoïne kan worden ingeslikt als een synthetische olie. In 2010 publiceerden ze een korte studie die suggereerde dat bij een klein aantal HD-patiënten het innemen van triheptanoïne goed werd verdragen.
Ze vonden ook interessante aanwijzingen dat sommige van de energieproblemen die spiercellen hebben bij HD-patiënten werden verbeterd door deze korte behandeling met triheptanoïne. Dit waren interessante bevindingen, maar duidelijk waren de wetenschappers geïnteresseerd om te zien of deze behandeling de hersenen kon helpen, meer dan de spieren.
Hoe gaan we kijken naar energieproblemen in de hersenen?
Sinds die oorspronkelijke publicatie hebben Mochel en haar collega’s gewerkt aan het ontwikkelen van manieren om naar hersenenergieproblemen bij HD te kijken. Ze zijn gekomen met een slimme manier om de hersenen uit te dagen met behulp van visuele signalen om te zoeken naar energiegerelateerde chemische veranderingen.
Eigenlijk maken ze gebruik van het feit dat het deel van onze hersenen dat verwerkt wat we zien zich aan de achterkant bevindt, en vrij gemakkelijk te fotograferen is door de schedel heen met behulp van een speciale magneet.
Deze nieuwe techniek toonde aan dat wanneer mensen zonder HD een afbeelding te zien krijgen, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het verwerken van visuele informatie meer energie begint te gebruiken. Maar HD-hersenen deden dit niet zo goed, wat suggereert dat er iets misgaat met het vermogen van hun hersenen om energie te gebruiken.
Nieuwe triheptanoïne-proef
Gewapend met een manier om naar hersenenergieveranderingen bij de ziekte van Huntington te kijken, gingen Mochel en haar collega’s terug naar de kliniek. Deze keer deden ze eerst hun hersenscans om te kijken hoe de hersenen van de patiënten energie gebruikten. Opnieuw zagen ze dit vreemde falen om te activeren in het visuele deel van de hersenen van HD-patiënten.
Vervolgens voedden ze tien HD-patiënten een maand lang triheptanoïne-olie. Patiënten consumeerden 1 gram triheptanoïne per dag voor elke kilogram van hun lichaamsgewicht. Voor de gemiddelde Noord-Amerikaan betekent dit ongeveer 80 gram per dag, verdeeld over 3-4 maaltijden.
Na een maand van deze behandeling keerden mensen terug voor herhaalde hersenscans. Het falen om het visuele deel van de hersenen bij HD-patiënten te activeren na een maand triheptanoïne-behandeling was verbeterd, en zag er meer uit zoals wat er gebeurt in de hersenen van mensen zonder HD-mutaties.
Er zijn een paar belangrijke waarschuwingen over deze proef. Ten eerste betrof het kleine aantallen, wat het risico vergroot dat positief uitziende bevindingen bij toeval gebeuren. Ten tweede was het wat een open label proef wordt genoemd. Dit betekent dat zowel de onderzoekers als de patiënten wisten wanneer ze triheptanoïne innamen. Het is mogelijk dat deze kennis de prestaties van de patiënten tijdens de scantests zou kunnen veranderen, wat de resultaten beter zou kunnen laten lijken dan ze zijn.
Opwindende wetenschap – en nu?
Vanuit wetenschappelijk oogpunt is dit echt cool spul. Het suggereert dat we de manier waarop de hersenen energie gebruiken kunnen veranderen door het dieet van mensen te wijzigen. En het geeft ons een zeer specifiek hulpmiddel, triheptanoïne, dat enkele van de hersenenergieveranderingen die bij HD worden waargenomen lijkt te repareren. Bovendien geven de speciale scans ons een manier om snel te beoordelen of dergelijke behandelingen het waard zijn om door te zetten naar grotere studies.
Maar wat we nog niet weten is wat dit betekent voor de ziekte van Huntington op de lange termijn. De grote vraag is of behandeling met triheptanoïne langdurige verbeteringen in symptomen zal opleveren, of de progressie van HD zal vertragen. Deze korte proef kan die vraag niet beantwoorden. De scanveranderingen lijken positief, maar de echte test is of deze scanverbeteringen een gunstig effect van het medicijn op symptomen of ziekteprogressie voorspellen.
De enige manier om dit uit te zoeken is om een langere proef van triheptanoïne bij de ziekte van Huntington uit te voeren – met een ‘geblindeerd’ ontwerp zodat niemand weet wie de actieve behandeling krijgt – om te zien of deze veranderingen in hersenenergie leiden tot een langdurige verbetering van HD-symptomen. Je kunt er zeker van zijn dat zo’n proef in de gedachten van de wetenschappers zit die deze proef hebben uitgevoerd, en we kijken uit naar het horen van de volgende stappen.
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
