‘Buzzilia’ van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington: dag 2
#Buzzilia, dag 2: Jeff en Ed’s samenvatting van gebeurtenissen van de tweede dag van het ZvH Wereldcongres in Rio de Janeiro
Ons tweede dagelijkse verslag van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington in Rio de Janeiro, Brazilië.
08:06 – Goedemorgen vanuit Rio voor dag 2 van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington
08:07 – We beginnen de dag met een sessie over ‘biomarkers’ – dingen die we kunnen meten in mensen die ons kunnen helpen bij het ontwikkelen en testen van medicijnen.
08:08 – Alexandra Durr van het Institut Marie Curie in Parijs begint de sessie met een presentatie over TRACK-HD.
08:08 – TRACK-HD werd geleid door Prof Sarah Tabrizi in Londen. Prof Durr leidt de locatie in Parijs en heeft een speciale interesse in metabole veranderingen. TRACK-HD is dit jaar afgerond en heeft een toolkit van metingen opgeleverd die we kunnen gebruiken om klinische trials uit te voeren.
08:11 – Durr: ZvH heeft een lange presymptomatische fase voordat symptomen beginnen, en mensen kunnen zich laten testen om te identificeren of ze risico lopen. Dit stelt ons in staat om de vroege stadia van de ziekte te bestuderen & begrijpen en biedt de mogelijkheid om vroeg te behandelen om het begin te voorkomen. Dit is een groot voordeel ten opzichte van andere neurodegeneratieve ziekten, waar vroege diagnose niet mogelijk is. De premanifeste fase brengt ook uitdagingen met zich mee. Het is erg moeilijk om dingen te detecteren die anders zijn in premanifeste ZvH.
08:14 – Durr: TRACK-HD liep op 4 locaties – Londen, Parijs, Leiden (NL) en Vancouver. TRACK-HD werd uitgevoerd als een klinische trial zonder medicijn – de nadruk lag op het verzamelen van de beste gegevens en consistentie tussen locaties. MRI-scans werden gebruikt om hersenatrofie of krimp te meten. Ieders hersenen krimpen de hele tijd! Bij ZvH gebeurt het iets sneller. De kwaliteit van de beeldvormingsgegevens van TRACK-HD maakt vele gedetailleerde analyses mogelijk die nieuwe aspecten van ZvH onthullen. De TRACK-HD toolkit stelt ons in staat om te berekenen hoeveel mensen we nodig hebben voor elke geplande klinische trial
08:28 – Durr: ondanks detecteerbare hersenveranderingen blijven premanifeste ZvH-mensen normaal functioneren. De hersenen zijn goed in compenseren. TRACK-HD vertelt ons dat er veel te REDDEN is in de ZvH-hersenen. De TrackOn-HD-studie richt zich op het ontdekken van deze compensatiemechanismen, zodat we ze misschien kunnen versterken. Er worden nu verschillende klinische trials gepland waarbij gebruik wordt gemaakt van ontdekkingen uit TRACK-HD om ze te helpen ontwerpen.
08:48 – Vervolgens reflecteert Karl Kieburtz (Universiteit van Rochester) op wat studies zoals TRACK-HD en PREDICT-HD hebben gedaan om klinische trials te helpen. Medicijnen worden goedgekeurd om ziekten te behandelen, niet hersenkrimp of andere biomarkers. PREDICT-HD omvatte een groot aantal presymptomatische ZvH-mutatiedragers op 32 locaties. Wat zijn de verschillen tussen TRACK-HD en PREDICT-HD? TRACK-HD had bredere toelatingscriteria, inclusief mensen met symptomatische ZvH. Beide studies vonden betrouwbare maten van verandering in het hele spectrum van ZvH. Beide studies ontdekten dat hersenbeeldvormingstechnieken krachtige manieren zijn om de progressie van ZvH te meten. Eenvoudige cognitieve (denk)tests zijn ook goede maten voor progressie.
09:01 – Kieburtz: dus… hoe kunnen deze studies ons helpen om nieuwe medicijnen te testen en goed te keuren voor ZvH? Regelgevende instanties zoals de FDA zijn zeer voorzichtig met zeer strikte criteria voor het goedkeuren van medicijnen voor menselijk gebruik. De FDA heeft onlangs aangegeven bereid te zijn de criteria voor de ziekte van Alzheimer te versoepelen. De FDA lijkt nu bereid te zijn biomarkers te overwegen bij het beslissen of een medicijn moet worden goedgekeurd voor zeer vroege hersenziekten. Slechts één medicijn (tetrabenazine / Xenazine) is specifiek goedgekeurd voor de behandeling van chorea veroorzaakt door ZvH in de VS.
09:41 – Ralf Reilmann – clinici die werken aan ZvH moeten basiswetenschappers goede metingen geven die ze kunnen gebruiken in medicijntrials
09:43 – Reilmann: Zijn de waargenomen veranderingen in de hersenen van ZvH-mutatiedragers bruikbaar als uitkomstmaten in klinische trials? Reilmann is een specialist in bewegingsstoornissen en stelt dat bewegingsveranderingen een zeer goede maat zijn voor ZvH-ziekteprogressie. De instrumenten die worden gebruikt om bewegingsveranderingen te meten bij ZvH-patiënten werken niet erg goed bij ZvH-mutatiedragers die nog niet ziek zijn. Reilmann bouwt aangepaste machines die worden gebruikt om veel subtielere bewegingsveranderingen te meten bij ZvH-mutatiedragers. Zeer subtiele bewegingsveranderingen kunnen worden gedetecteerd bij ZvH-mutatiedragers, zelfs 10-20 jaar voordat ze naar verwachting ziek worden. Sommige van Reilmanns machines vereisen dat mensen met hun tong op een hendel duwen, waarbij ze proberen een constante druk te houden. ZvH-patiënten hebben moeite met het uitsteken van hun tong en deze stil te houden – iets wat Dr. Huntington in 1872 al opmerkte. Reilmann gelooft dat sommige van de bewegingsveranderingen die ze hebben beschreven, kunnen worden gebruikt als maten in trials van ZvH-medicijnen. Reilmann gelooft dat deze vroege bewegingsveranderingen bij mutatiedragers niet betekenen dat mensen met deze veranderingen ‘ziek’ zijn. Reilmanns groep heeft hun nieuwe bewegingstests getest in een trial met ZvH-patiënten, en de taken werkten goed, met lage ‘placebo-effecten’.
10:04 – Julie Stout, van Monash University, bestudeert hoe het denkvermogen, of ‘cognitie’, van ZvH-mutatiedragers in de loop van het leven verandert. De specifieke soorten problemen met cognitie variëren van ZvH-patiënt tot ZvH-patiënt. Stout werkt aan het vergelijken van verschillende soorten vragenlijsten en tests om de cognitieve moeilijkheden van mensen te meten. Zelfs ZvH-mutatiedragers die nog niet ziek zijn, vertonen subtiele veranderingen in cognitie – hoewel de gemeten veranderingen zeer klein zijn. Gemeten veranderingen in cognitie bij ZvH-mutatiedragers zijn langzaam en subtiel in de loop van de tijd. Specifieke tests zijn vrij goed in het voorspellen wanneer mensen symptomen van ZvH zullen vertonen, waaronder een eenvoudige cirkel-traceer taak. Stout en anderen hebben opgemerkt dat veranderingen in hersenvorm lang optreden voordat er tekenen zijn van verstoord denken of bewegen bij ZvH. De hersenen hebben een verrassend vermogen om om te gaan met schade bij ZvH, waarbij ze lange tijd normaal presteren voordat ze disfunctioneel worden. Scans suggereren dat ZvH-mutatiedragers hun hersenen mogelijk anders gebruiken om complexe taken op te lossen. Er zijn enkele gegevens die suggereren dat een meer ‘passieve’ levensstijl zou kunnen leiden tot eerdere symptomen van ZvH – we moeten allemaal actief blijven! Stout toont gegevens die suggereren dat stress slecht zou kunnen zijn voor de geheugenprestaties van ZvH-patiënten. Stout vat samen door te suggereren dat er goed bewijs is dat cognitieve problemen bij ZvH onderhevig zijn aan modificatie door de omgeving.
10:33 – Rachael Scahill, UCL, gebruikt krachtige hersenscanners om veranderingen in de vorm van hersenen bij ZvH-mutatiedragers te bestuderen
10:36 – Scahill: veranderingen in hersenvorm zijn alleen van belang als ze symptomen veroorzaken bij ZvH-mutatiedragers. Gegevens van TRACK-HD suggereren dat snellere hersenkrimp gekoppeld is aan een grotere kans op progressie naar manifeste ZvH. Het goede nieuws over al deze hersenveranderingen is dat we ze mogelijk kunnen gebruiken in trials, op zoek naar verbetering na behandeling. We moeten zowel hersenbeeldvorming als maten van het functioneren van mensen gebruiken om een goed beeld te krijgen van ZvH-progressie.
Een geweldig kenmerk van dit ZvH Wereldcongres is dat de meeste wetenschappers twee keer presenteren – eenmaal voor collega-wetenschappers + opnieuw voor familieleden. We onderschrijven volledig het idee dat wetenschappers direct en duidelijk communiceren met de mensen op wie hun onderzoek direct van invloed is!
12:37 – Anna Wickenberg, van Teva Pharmaceuticals, beschrijft de inspanningen van dit farmaceutische bedrijf bij ZvH. Teva heeft twee medicijnen in ontwikkeling voor de behandeling van ZvH, de eerste probeert ‘ontsteking’ in de hersenen te verminderen. Immuuncellen, inclusief immuuncellen in de hersenen, zijn hyperactief bij ZvH. Misschien helpt het om ze te kalmeren? Teva heeft een medicijn, Laquinimod, dat hersenimmuuncellen kalmeert. Ze zijn geïnteresseerd om dit te testen bij ZvH om te zien of het gunstig is. Teva’s andere ZvH-medicijn is “Pridopidine”, voorheen “ACR-16” genoemd. Dit medicijn werd getest door farmaceutisch bedrijf Neurosearch, nu heeft Teva het gekocht. Pridopidine werd getest in twee trials met ZvH-patiënten – genaamd MermaiHD (Europa) en HART (VS + Canada). Pridopidine had gunstige effecten op bewegingssymptomen van ZvH, vooral in hoge doses, maar de trials waren niet overtuigend genoeg
12:49 – Teva en medewerkers plannen een nieuwe trial bij ZvH-patiënten in 2014, resultaten worden gepubliceerd in 2015, waarbij ze proberen de juiste dosis te vinden. Deze nieuwe trial zal zich richten op een groot aantal bewegingstests om te zien of hogere doses pridopidine nuttig zijn. Voor het geval je in de war bent – Pridopidine wordt ook “Huntexil” genoemd!
13:00 – Bernhard Landwehrmeyer stelt de vraag – bij het testen van medicijnen bij ZvH, geven we om mensen er beter uit te laten zien, of beter te laten functioneren? Instanties die medicijnen goedkeuren hebben methoden voorgesteld om betekenisvolle maten van symptoomverbetering bij ZvH-patiënten te vinden
13:04 – Landwehrmeyer: Het vinden van goede metingen van ZvH-symptomen is moeilijk, omdat deze symptomen in de loop van de ziekte veranderen. Aantonen dat een behandeling gunstig is voor het leven van patiënten is een moeilijke, maar waardevolle uitdaging.
13:09 – Ralf Reilmann heeft het George Huntington Instituut in Duitsland geopend http://george-huntington-institut.de/
13:10 – Reilmann stelt de vraag – zijn we in staat om voldoende ZvH-patiënten te werven voor aankomende klinische trials? Meer dan 12.000 deelnemers in 18 landen in Europa hebben zich aangesloten bij de REGISTRY-studie, wat suggereert dat patiënten betrokken willen raken. Een observationele studie van ZvH, genaamd Enroll, heeft al meer dan 1.000 patiënten in Noord- en Zuid-Amerika, Australië en NZ.
13:14 – Reilmann: Zowel de Huntington Study Group als het Europese HD Netwerk hebben goede klinische trials uitgevoerd bij ZvH – wat bewijst dat het mogelijk is. Op basis van zijn ervaring met ZvH-medicijntrials gelooft Reilmann dat snelle werving voor toekomstige trials mogelijk is.
14:01 – Landwehrmeyer opent een middagsessie over wat hij een van de belangrijkste vaardigheden noemt van mensen die getroffen zijn door HD – omgaan met de ziekte. Aam Hubers uit Leiden bestudeert het fenomeen van zelfmoord bij HD – wat weten we daarover? Gepubliceerde studies suggereren dat zelfmoord 2-8 keer vaker voorkomt bij HD dan in de algemene bevolking. HD-patiënten lijken gedachten aan zelfmoord te krijgen in een stadium waarin ze hun onafhankelijkheid verliezen en meer afhankelijk worden van zorg. Omdat bestaande informatie schaars was, begon Hubers een studie naar een groot aantal HD-patiënten over tijd om zelfmoord bij HD te begrijpen. Hubers vraagt zich af – welke factoren leiden ertoe dat HD-mutatiedragers denken aan zelfmoord of een poging ondernemen? Ongeveer 20% van de HD-mutatiedragers bestudeerd door Hubers, of ze nu symptomen van HD hebben of niet, dacht de afgelopen maand aan zelfmoord. De studies die Hubers uitvoert suggereren dat HD-patiënten die melden depressief te zijn een hoger risico op zelfmoord lijken te hebben. Hubers beveelt aan dat HD-patiënten met depressie zorgvuldig in de gaten gehouden moeten worden voor tekenen van zelfmoordgedachten, vanwege het verhoogde risico
14:26 – Ken Serbin – blogger ‘Gene Veritas’ – spreekt het WCHD toe over omgaan met de ziekte. Zijn blog over HD is te vinden op – http://curehd.blogspot.com
14:27 – Serbin heeft diepe connecties met Brazilië en bestudeert professioneel de Braziliaanse geschiedenis. Serbin deelt de strijd van zijn familie met HD, waarbij hij pas over de ziekte leerde toen zijn moeder tekenen begon te vertonen. Serbin deelt met het congres zijn strategieën om om te gaan met het leven in een HD-familie. Voorop in Serbins strategieën staat het zich laten informeren over de ziekte, wat hij de ‘basis voor belangenbehartiging en hoop’ noemt. Serbin beschrijft hoe hij actief omgaat met HD door te sporten, goed te eten en supplementen te nemen, in de hoop dat ze kunnen helpen. Serbin voelt dat het schrijven voor zijn blog een enorme hulp is geweest bij het emotioneel omgaan met het leven in een HD-familie. Serbin, tegen HD-families: Het is tijd om een voorvechter te zijn, vertel je verhaal!
14:51 – Serbin: ‘We leven in een nieuw tijdperk van hoop, als gendragers’
14:58 – Charles Sabine spreekt het WCHD toe. Je kunt hier lezen over zijn strijd met HD – http://moreintelligentlife.com/content/laura-spinney/health-different-battle
15:02 – Sabine kreeg na het positief testen op HD te horen ‘Er is niets wat je aan deze ziekte kunt doen, leef je leven gewoon zo goed mogelijk’. Sabine heeft aangetoond dat dit volledig onjuist was, sinds hij actief betrokken raakte bij de strijd tegen HD
15:04 – Sabine: onderdeel van de duisternis van HD is het gevoel van isolatie dat HD-families ervaren. Sociale media stelt jongeren uit HD-families in staat om contact te maken, wat helpt bij het bestrijden van het gevoel van isolatie. “Niemand gaat komen met een toverstaf die HD onmiddellijk geneest”. In plaats daarvan gelooft hij dat een genezing zal komen in de vorm van steeds effectievere behandelingen die in de loop van de tijd worden ontwikkeld. Het ontwikkelen van elk van deze individuele behandelingen vereist de betrokkenheid van een betrokken HD-gemeenschap. Sabine, tegen HD-onderzoekers: ‘Zelfs kleine vooruitgang in het laboratorium geeft de geest kracht om door te gaan’
15:17 – Sabine, over redenen om hoop te hebben: ‘Het allerbeste van de mensheid omringt HD’
16:18 – Roberto Weiser beschrijft de ervaring van HD-patiënten in Venezuela – families wiens DNA bijdroeg aan de ontdekking van het HD-gen
16:20 – Peg Nopoulos spreekt het WCHD toe over het onderwerp juveniele HD, een onderwerp dat haar team bestudeert aan de Universiteit van Iowa. Nopoulos merkt op dat het verschijnen van juveniele HD behoorlijk kan verschillen van de symptomen die optreden bij volwassen patiënten. Nopoulos is geïnteresseerd in veranderingen die zeer vroeg optreden bij mensen die de HD-mutatie dragen, zelfs tijdens de kindertijd en adolescentie. Nopoulos bestudeert hersenstructuur bij kinderen uit HD-families, om te proberen te begrijpen of er veranderingen zijn in hun vroege ontwikkeling.
16:44 – Carlos Cosentino, een HD-arts uit Lima Peru, is geïnteresseerd in de vraag of de presentatie van HD-symptomen verschilt tussen landen. De vroegste gepubliceerde melding van HD in Peru was in 1950. Canete, een regio in zuidelijk Peru, is een regio met een veel hoger dan gemiddelde incidentie van HD. Cosentino gelooft dat HD-patiënten in Peru zeer vergelijkbare symptomen ervaren vergeleken met andere HD-patiënten over de hele wereld. Francisco Cardoso, uit Belo Horizonte Brazilië, praat over ‘differentiële diagnose’ van HD – wat als het eruitziet als HD maar het niet is?
17:03 – Cardoso: de meeste gevallen van vermoedelijke HD zijn HD bij genetische testen, maar in ongeveer 1% van de gevallen is de HD-test negatief – ze hebben geen HD. Deze gevallen worden HD-achtige aandoeningen genoemd, of HD-lookalikes. Het is moeilijk om de frequentie van deze HD-achtige gevallen vast te stellen omdat het sterk varieert met geografie en expertise van artsen. Een ziekte genaamd HD-like-2 of HDL2 komt vrij vaak voor in Brazilië omdat het de neiging heeft mensen met Afrikaanse voorouders te treffen. Een andere HD-nabootser is een aandoening genaamd SCA17. (Deze aandoeningen zijn allemaal zeldzaam, onthoud dat. Over het algemeen, als het eruitziet als HD, is het waarschijnlijk HD, vooral in een bekende HD-familie)
Conclusies bij zonsondergang
Vandaag benadrukte de grote vooruitgang van het afgelopen decennium in het ontwikkelen van biomarkers die ons zullen helpen bij het maken van trials – en daarmee medicijnen – werkelijkheid. We hoorden ook over enkele specifieke details van aankomende trials. Er komt nog veel meer in de resterende anderhalve dag, dus blijf kijken!
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
