De waarheid ontrafelen: kan cannabis de ziekte van Huntington verbeteren?
Wat kunnen individuele ervaringen met cannabis ons vertellen over de ziekte van Huntington?
Cannabis, of medicinale marihuana, wordt aangeprezen als behandeling voor veel aandoeningen, en de ziekte van Huntington vormt daarop geen uitzondering. Wanneer het in het nieuws komt, is er veel belangstelling, en onlangs kwam cannabis opnieuw in de schijnwerpers te staan met video’s die beweren dat het de zenuwcelschade bij de ziekte van Huntington kan omkeren. Dit zijn buitengewone beweringen die het verdienen om onderzocht te worden.
Wat is cannabis?
Het is een plant, oorspronkelijk uit Azië en India, waarvan al duizenden jaren bekend is dat het effecten heeft op het menselijk brein. Veel culturen hebben het medicinaal en recreatief gebruikt. Het is psychoactief, wat betekent dat het wanneer het wordt ingenomen – bijvoorbeeld door de bladeren te roken – de manier verandert waarop onze geest dingen waarneemt, kenmerkend ontspanning en euforie opwekt, maar het kan ook angst en paranoia veroorzaken.
Pas in de jaren 1940 ontdekten we de actieve ingrediënten, dit zijn olieachtige chemicaliën die cannabinoïden worden genoemd. Andere planten maken ook cannabinoïden, waaronder sommige kruidentheeën, truffels en zelfs cacao.
Hoe het werkt
Eind jaren 1980 ontdekten we dat mensen kleine sensoren hebben, receptoren genoemd, voor deze cannabinoïden op het oppervlak van onze cellen. Er zijn twee hoofdtypen receptoren – CB1 en CB2. De meeste CB1-receptoren bevinden zich in de hersenen en het ruggenmerg. Van deze wordt gedacht dat ze de psychoactieve effecten veroorzaken. De receptoren beïnvloeden hoe actief onze zenuwcellen zijn, bijvoorbeeld door de hoeveelheid pijn die een persoon voelt te controleren. Daarentegen bevinden
Na het vinden van sensoren voor cannabinoïden in het menselijk lichaam, was de logische conclusie dat we mogelijk ook van nature cannabinoïden maken. En inderdaad, de eerste hiervan werd begin jaren 1990 gevonden, kort daarna gevolgd door verschillende andere. Zenuwcellen gebruiken ze als een manier om hun eigen activiteitsniveau te reguleren. Normaal gesproken geeft de ene zenuwcel informatie door aan een andere door een neurotransmitter-chemicalie te sturen. Cannabinoïden zijn een manier voor de tweede zenuwcel om een boodschap terug te sturen naar de eerste, om te zeggen dat deze moet kalmeren.
‘Cannabinoïde’ is de naam die we geven aan elke chemicalie die cannabinoïdreceptoren activeert. Degene die planten maken worden fytocannabinöiden genoemd. Fyto- komt van het Griekse woord voor plant. Degene die ons eigen lichaam maakt worden endocannabinoïden genoemd, afgeleid van het Griekse woord voor ‘binnen’. Het is ook mogelijk om chemicaliën te vervaardigen die deze receptoren activeren, en deze noemen we synthetische cannabinoïden.
Verschillende cannabinoïden hebben sterkere of zwakkere effecten bij elke receptor, dus ze kunnen gevarieerde effecten hebben op ons lichaam. Eenmaal in het lichaam worden ze uiteindelijk afgebroken door de lever. Sommige worden ook opgeslagen in vetweefsel, samen met hun afbraakproducten van de lever, en deze kunnen enkele weken daarna worden gedetecteerd in bloed ‘drugtests’.
“Door middel van goede klinische onderzoeken kunnen onderzoekers bewijzen of een potentiële behandeling zowel effectief als veilig is. Dit is de standaard waaraan alle andere medicijnen worden gehouden, en het zou niet anders moeten zijn voor cannabinoïden.”
De cannabisplant bevat meer dan 100 verschillende cannabinoïden, maar de meest psychoactieve is tetrahydrocannabinol, ook wel bekend als THC, die CB1-receptoren krachtig activeert. Het andere hoofdcannabinoïde,
Cannabinoïden kunnen uit planten worden geëxtraheerd en gezuiverd. Verschillende stammen van de plant worden gekweekt voor verschillende doeleinden, en elk bevat een ander aandeel van de cannabinoïden. Hennep bijvoorbeeld is een stevige vezel die gebruikt is in papier en kleding en bevat weinig van de psychoactieve chemicalie THC. Cannabisplanten die recreatief worden gebruikt hebben meestal een hoog THC-gehalte. Cannabis is illegaal op sommige plaatsen, terwijl het elders legaal is voor medicinaal of recreatief gebruik. Wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan om te zien of het mensen met de ziekte van Huntington zou kunnen helpen.
Verbeteren cannabinoïden de ziekte van Huntington?
Wetenschappers over de hele wereld hebben hun effecten bij de ziekte van Huntington bestudeerd. Het meeste werk is gedaan in cellen die in het laboratorium zijn gekweekt, of in dieren die zijn gefokt om het ziekteveroorzakende gen te hebben. Sommig onderzoek suggereert dat CB1-gerichte chemicaliën cellen kunnen beschermen tegen toxines. In de hersenen van Huntington-muizen zijn CB1-receptorniveaus verlaagd en CB2-niveaus verhoogd gevonden. Verlies van CB1-receptoren kan betrokken zijn bij sommige symptomen van de ziekte, omdat Huntington-muizen die de CB1-receptor missen meestal slechtere bewegingscontrole hebben. De toename van CB2-receptoren kan een van de manieren zijn waarop het lichaam omgaat met HD. Deze theorie wordt versterkt door onderzoek dat toont dat muizen behandeld met CB2-gerichte chemicaliën minder zenuwceldood hebben – mogelijk omdat dit het immuunsysteem in de hersenen kalmeert.
Deze resultaten in cellen en dieren zijn bemoedigend, maar mensen zijn veel complexer. Bittere ervaring heeft ons geleerd dat resultaten vaak inconsistent kunnen zijn, of zelfs compleet anders, wanneer therapieën worden opgeschaald voor gebruik bij mensen. Helaas hebben nog geen cannabinoïden zich vertaald naar effectieve behandelingen bij mensen met de ziekte van Huntington. Verschillende klinische onderzoeken met cannabis-extracten of synthetische cannabinoïden hebben de abnormale bewegingen, zoals chorea, niet verminderd, of het verloop van de ziekte beïnvloed.
Maar deze video op internet toont dat cannabis werkt voor HD!
Als je op internet zoekt, vind je verschillende video’s en nieuwsverhalen die suggereren dat de ziekte van Huntington bij mensen is omgekeerd door cannabis. We zijn erg blij dat deze individuele patiënten iets hebben gevonden dat voor hen werkt.
Maar helaas zijn deze anekdotes geen wetenschappelijk bewijs. Gebaseerd op deze korte momentopnames is het onmogelijk te zeggen of ze daadwerkelijk over het algemeen zijn verbeterd. Huntington-symptomen variëren van nature en worden beïnvloed door veel factoren, zoals slaap en infecties. We weten niets over de genetische mutaties van deze patiënten, het stadium van hun ziekte of welke andere medicijnen ze nemen. We moeten ook rekening houden met het krachtige placebo-effect van therapieën zoals deze, waarbij bekend is dat een aanzienlijk deel van de mensen verbetert omdat ze sterk in een behandeling geloven, in plaats van vanwege eigenschappen van het medicijn zelf. Er is ook een sterke vooringenomenheid in mainstream en sociale media naar de publicatie van succesverhalen zoals deze, maar niemand schrijft over al de mensen die cannabis probeerden en niet verbeterden, of zich daarna slechter voelden.
Door middel van goede klinische onderzoeken kunnen onderzoekers bewijzen of een potentiële behandeling zowel effectief als veilig is. Dit is de standaard waaraan alle andere medicijnen worden gehouden, en het zou niet anders moeten zijn voor cannabinoïden.
Beweringen dat er een solide hoeveelheid bewijs is die het gebruik van cannabinoïden bij de ziekte van Huntington ondersteunt, zijn zeer misleidend, en er is zeker geen bewijs dat ze de ziekte kunnen genezen of omkeren. Het is echter ook de moeite waard om te onthouden dat er verschillende opwindende potentiële medicijnen worden getest over de hele wereld die grote belofte inhouden. Cannabinoïden zijn slechts een klein deel van het grote plaatje, en er wordt echte vooruitgang geboekt in het begrijpen en behandelen van de ziekte van Huntington.
Maar waar zit het kwaad in?
Er zijn momenteel geen behandelingen die de ziekte van Huntington kunnen genezen, dus sommigen zouden kunnen denken dat patiënten niets te verliezen hebben door alternatieve therapieën te proberen. Er zijn echter risico’s.
“Op dit moment is er geen bewijs dat toont dat cannabinoïden werken bij de ziekte van Huntington, voor symptomen of het vertragen van progressie.”
De natuurlijke wereld zit vol potentiële behandelingen voor allerlei ziekten. Aspirine, penicilline en zelfs sommige kankermedicijnen werden gezuiverd uit natuurlijke bronnen. Maar zelfs medicijnen uit natuurlijke bronnen kunnen schadelijk zijn. Recreatief cannabisgebruik staat bekend om het risico op psychose, en medische cannabinoïden kunnen ook sedatie, angst, depressie, duizeligheid en misselijkheid veroorzaken. Ze kunnen interacties hebben met andere medicijnen zoals antihistaminica en antidepressiva. Onderzoeken bij multiple sclerose hebben ook een mogelijk risico op epilepsie aan het licht gebracht. Dit zijn geen redenen om te stoppen met het bestuderen van cannabinoïden als potentiële therapie voor Huntington, maar ze betekenen wel dat we zeer voorzichtig moeten zijn en ze idealiter moeten bestuderen in goed gemonitorde klinische onderzoeken.
De rook laten optrekken
Op dit moment is er geen bewijs dat toont dat cannabinoïden werken bij de ziekte van Huntington, voor symptomen of het vertragen van progressie. Dat ontkent niemands persoonlijke ervaring, maar het betekent wel dat individuele anekdotes of video’s met gezonde voorzichtigheid moeten worden geïnterpreteerd – vooral wanneer de mensen die de beweringen doen, de mensen zijn die winst kunnen maken van de ‘genezing’.
De onderzoeksgemeenschap hoopt dat cannabinoïden effectief en veilig genoeg zullen blijken te zijn om voor te kunnen schrijven, maar we hebben het bewijs nog niet om die beslissing te nemen. Hoewel cannabinoïdonderzoek ons veel vertelt over de biologie van de ziekte van Huntington, is het zeker niet de enige weg die wordt onderzocht, en opwindende onderzoeken naar andere behandelingen kunnen het speelveld in de niet al te verre toekomst veranderen. De beste manier om de ziekte van Huntington te bestrijden is door rigoureus wetenschappelijk onderzoek om behandelingen te ontwikkelen die effectief, betrouwbaar en veilig zijn.
Meer informatie
Bronnen & Referenties
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
