Anti-misselijkheidsmedicijn helpt cellen met de ZvH-mutatie op een verrassende manier gezond te blijven
Anti-misselijkheidsmedicijn meclizine beschermt cellen met de ZvH-mutatie tegen afsterven door de cellulaire energieproductie te verminderen
Het verband tussen cellulaire energieniveaus en de ZvH is ingewikkelder dan we eerder dachten, maar op een manier die de deur opent naar meer mogelijke behandelingen. Het lijkt erop dat medicijnen die de energieproductie daadwerkelijk vertragen, cellen met de ZvH-mutatie kunnen redden van disfunctie en afsterven.
Energie bij de ZvH
Energie is een groot probleem bij de ZvH. Een van de meest voorkomende symptomen bij mensen met de ZvH is gewichtsverlies: de uitgemergelde gezichtskenmerken van ZvH-patiënten zijn voor veel ZvH-familieleden direct herkenbaar. Verrassend genoeg is er niet veel bekend over hoe en waarom dit gebeurt. ZvH-patiënten eten over het algemeen evenveel als mensen zonder de ZvH, zo niet meer, maar ze hebben moeite om op gewicht te blijven. Het lijkt er dus op dat het probleem niet ligt bij het binnenkrijgen van voldoende calorieën, maar bij een probleem met het gebruik van de energie die ze consumeren.
Wetenschappers beginnen te begrijpen dat een van de taken van het huntingtine-eiwit is om de energieproductie binnen cellen te reguleren. De onderzoeksgroep van Dr. Marcy MacDonald heeft aangetoond dat in bloedcellen van ZvH-patiënten, langere CAG-herhalingen in het huntingtine-gen samengaan met lagere totale energieniveaus. Dat is belangrijk, omdat langere CAG-herhalingen meestal leiden tot een vroegere beginleeftijd van de ziekte.
Vanwege dat verband tussen CAG-herhalingen en energie, hebben onderzoekers gekeken of het verhogen van energieniveaus nuttig zou kunnen zijn bij de ZvH. Verschillende lopende onderzoeken, waaronder die met creatine en coenzym Q10, zijn gebaseerd op het idee dat het verhogen van energieniveaus bij de ZvH nuttig zal zijn.
Maar symptomen bij de ZvH zijn complex – het kan moeilijk zijn om te bepalen welke symptomen de ziekte veroorzaken, en welke symptomen pogingen van het lichaam zijn om ermee om te gaan. Het is een beetje zoals koorts hebben – het is niet comfortabel, maar het is een manier waarop het lichaam infecties bestrijdt. Zijn verlaagde energieniveaus bij de ZvH dus de oorzaak van de ziekte, of iets wat het lichaam doet om om te gaan met een ander probleem dat we niet begrijpen?
Zou het verlagen van het metabolisme goed kunnen zijn voor cellen met de ZvH-mutatie?
Een verrassing kwam ongeveer twee jaar geleden, toen een team van onderzoekers onder leiding van Dr. Brent Stockwell aan de Columbia University op zoek was naar medicijnen die cellen met de ZvH-mutatie kunnen redden van afsterven. Ze ontdekten dat medicijnen die het metabolisme of de energieproductie vertragen, cellen met de ZvH-mutatie gezonder maakten.
Dat zorgde voor enige verwarring – energieniveaus zijn laag in cellen met de ZvH-mutatie, en veel ZvH-patiënten nemen medicijnen die gericht zijn op het verhogen van hun energieniveaus. Ondanks dit suggereerde het team van Stockwell dat het vertragen van het metabolisme cellen met de ZvH-mutatie kan beschermen. Zou dit waar kunnen zijn?
Vamsi Mootha, die samenwerkt met Vishal Gohil en anderen, heeft gewerkt aan het begrijpen van de situatie. Energieniveaus zijn ook belangrijk bij aandoeningen zoals hartaanvallen en beroertes, waarbij belangrijke cellen niet genoeg zuurstof krijgen. Eerder heeft Mootha aangetoond dat een stof genaamd meclizine hartcellen beschermt tegen schade veroorzaakt door zuurstoftekort.
“Meclizine blijkt inderdaad cellen met de ZvH-mutatie te beschermen tegen afsterven, en het doet dit door hun metabolisme te vertragen”
Meclizine werkt deels op een vergelijkbare manier als de stoffen van Stockwell, dus testte hij het in een ander ZvH-celmodel. Meclizine blijkt inderdaad cellen met de ZvH-mutatie te beschermen tegen afsterven, en het doet dit door hun metabolisme te vertragen, in overeenstemming met Stockwell’s gegevens.
Het is niet duidelijk of de effecten die door Stockwell en Mootha zijn waargenomen, zullen vertalen van cellen naar ZvH-patiënten. Om de eenvoudige celmodellen te verbeteren, onderzocht Mootha de effecten van Meclizine in wormen- en vliegenmodellen van de ZvH. Deze diermodellen vertoonden enige verbeteringen bij behandeling met Meclizine, maar aanvullende studies in muizen of ratten zouden nuttig zijn. Knaagdierstudies vergen meer middelen en tijd om uit te voeren, daarom bestuderen wetenschappers vaak eerst kortlevende organismen zoals vliegen en wormen.
Wat nu?
Deze reeks onverwachte bevindingen laat zien waarom we zeer voorzichtig moeten zijn met medicijnontwikkeling bij de ZvH. Oppervlakkig gezien is het gemakkelijk om naar een probleem als lage energieniveaus te kijken en te concluderen dat het verhogen van energieniveaus zou helpen. Maar als we onder de oppervlakte kijken, wordt het beeld complexer. Het is nog steeds niet duidelijk welk aspect van het metabolisme cellen met de ZvH-mutatie beschadigt, of hoe het wordt geholpen door Meclizine, maar je kunt er zeker van zijn dat deze wetenschappers proberen dit uit te zoeken.
Een interessante wending in het verhaal is dat Meclizine al een goedgekeurd medicijn is – maar niet voor de ZvH. Het is een anti-misselijkheidsmedicijn dat in veel landen zonder recept verkrijgbaar is. Het is te vroeg voor iemand om op basis van dit onderzoek medicijnen in te nemen, maar het is bemoedigend om te zien dat onderzoekers proberen medicijnen in hun wetenschappelijke studies te gebruiken die snel vertaald zouden kunnen worden naar gebruik bij mensen, zodra we ze beter begrijpen.
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
