‘Buzzilia’ van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington: dag 1
#Buzzilia, dag 1: Jeff en Ed’s samenvatting van de gebeurtenissen van de openingsdag van het HD Wereldcongres in Rio de Janeiro
Ons eerste dagelijkse verslag van het Wereldcongres over de ziekte van Huntington in Rio de Janeiro, Brazilië.
12:50 – Welkom bij Buzzilia! Het 2013 Wereldcongres over de ziekte van Huntington gaat zo beginnen in Rio de Janeiro! We zullen tweeten…
13:16 – Rodrigo Osorio schat dat er 40.000 Latijns-Amerikanen zijn die lijden aan HD – maar wel 120.000 mensen zijn getroffen, inclusief families. Osorio beschrijft de Red Latino-Americana de Huntington, een nieuw netwerk van HD-klinieken in Latijns-Amerika. Het Latijns-Amerikaanse netwerk RLAH werkt nauw samen met andere HD-netwerken wereldwijd. Osorio beschrijft de renovatie van een activiteitencentrum voor HD-patiënten in Chili, wat leidde tot verbeteringen in hun levenskwaliteit.
13:30 – Osorio: Geïnterviewde patiënten beschrijven hoe krachtig het is om een plek te hebben waar niemand hen discrimineert omdat ze HD hebben.
13:34 – Taise Cadore is de voorzitter van de Braziliaanse Huntington Vereniging
13:35 – Cadore: Het grote aantal HD-patiënten in Latijns-Amerika zou kunnen helpen bij het vullen van HD klinische onderzoeken met honderden bereidwillige deelnemers. Latijns-Amerikaanse families hebben deelgenomen aan HD-onderzoek, maar zijn tot nu toe ‘verweesd’ van kwalitatieve zorg. Leven zonder hoop is nog erger dan leven met de ziekte van Huntington
13:39 – Louise Vetter, CEO van de Huntington’s Disease Society of America, spreekt de conferentie toe over ‘de rol van families in HD-wetenschap’
13:41 – Vetter: De HDSA werd in 1968 opgericht door Marjorie Guthrie als een plek waar HD-families contact konden maken over hun gedeelde ervaringen. ‘Zorg’ en ‘genezing’ zijn ondeelbaar in de wereld van HD. Een leger van HD-families is actief, ingeschreven en klaar om meer te doen. Hoe werven we het leger van HD-families? Educatie: http://HDbuzz.net, http://HDSA.org en http://HDTrials.org
13:46 – Vetter: Verreweg het belangrijkste wervingsmiddel om HD-familieleden te betrekken is persoonlijk contact, net als vroeger! “Research Ambassadors” zijn vrijwilligers die hebben deelgenomen aan HD-onderzoek en bereid zijn hun ervaring met anderen te delen. Het vergt een gemeenschap om HD te bestrijden – samenwerken, communiceren en verbinden.
13:54 – Matt Ellison, oprichter van de HD-jongerenorganisatie http://hdyo.org spreekt de conferentie toe over “Jongeren en HD”
13:55 – Ellison: Jonge mensen in HD-families staan voor veel uitdagingen – verlies en rouw, zorgtaken, sociaal stigma en andere. De HDYO-website is ontworpen om veel van deze zorgen aan te pakken door begrijpelijke informatie te bieden aan jongeren. Jonge HD-familieleden melden dat de informatie op HDYO hen helpt bij het navigeren van hun HD-reis. HDYO heeft nu één voltijds medewerker en meer dan 100 vrijwilligers, waaronder een aantal hardwerkende vrijwillige vertalers.
14:05 – Ellison hoopt dat het stigma van HD kan worden verminderd door jongeren en families voor te lichten, waardoor het lijden door sociale isolatie wordt verlicht. Ellison is te bereiken via Matt@hdyo.org
14:13 – Ann Jones, voorzitter van de International Huntington Association, stelt de vraag “werken HD-organisaties wel genoeg samen?”. De nieuwe IHA-site komt binnenkort.
14:22 – Robert Pacifici, van CHDI, vraagt aan patiëntvertegenwoordigers – ‘moeten onderzoekers specifieker zijn over wat ze nodig hebben van patiënten?’
14:23 – Ann Jones – Misschien presenteren we “onderzoek” niet goed genoeg aan patiënten en moeten we onze aanpak heroverwegen
14:25 – Louise Vetter: we moeten de vraag kunnen beantwoorden “wat heb ik eraan?”, als het gaat om deelname aan onderzoek
14:28 – Alice Wexler, van de Hereditary Disease Foundation, vraagt Latijns-Amerikaanse patiëntvertegenwoordigers wat ze nodig hebben om steungroepen op te starten
14:29 – Taise Cadore: Mensen verbinden in een enorm land als Brazilië is moeilijk – het internet helpt bij het smeden van banden tussen Braziliaanse patiënten
14:37 – De eerste wetenschappelijke sessie begint nu
14:38 – Elena Cattaneo begint de sessie. Cattaneo is een van ’s werelds toponderzoekers op HD-gebied & recent benoemd tot levenslang senator in Italië. Cattaneo belooft haar positie in de Italiaanse regering te gebruiken om HD-families te helpen en de HD-gemeenschap nooit in de steek te laten. Cattaneo’s onderzoek richt zich op huntingtine, het eiwit dat de ziekte van Huntington veroorzaakt. Wat doet het huntingtine-eiwit? Hoe gaat het mis bij HD? Fundamentele vragen die we slechts gedeeltelijk hebben beantwoord. Huntingtine is essentieel voor de ontwikkeling van de hersenen in het embryo en tijdens het leven.
14:41 – Cattaneo: WAAROM hebben we allemaal dit gen? Een verrassend moeilijke vraag om te beantwoorden! Huntingtine is bewaard gebleven tijdens de evolutie, dus het is duidelijk belangrijk. Is huntingtine een ‘gen op zoek naar een betere toekomst’? Huntingtine verscheen 800 miljoen jaar geleden in eenvoudige schimmelorganismen. HD wordt veroorzaakt door te veel ‘CAG’-herhalingen in het HD-gen. In het begin had het gen geen CAG-herhalingen. Deze verschenen voor het eerst in zee-egels!
14:44 – Cattaneo: naarmate de millennia verstreken, is het aantal CAG-herhalingen geleidelijk toegenomen naarmate organismen complexer werden. Waarom is het CAG-deel van huntingtine in de loop van de tijd gegroeid? Een mogelijkheid is dat meer CAG’s gekoppeld zijn aan de ontwikkeling van sociaal gedrag. Een fascinerende mogelijkheid die ze onderzoekt. Stamcellen die in een kweekschaaltje groeien kunnen worden omgezet in volwassen hersencellen, waardoor we vroege processen in de ontwikkeling kunnen bestuderen. Cellen zonder HD-gen hebben problemen met het vormen van de vroege structuren die bijdragen aan de ontwikkeling van hersencellen. Het is eigenlijk het CAG-deel van het HD-gen dat belangrijk is voor zijn rol bij het begeleiden van ontwikkelende cellen. Cattaneo bestudeert de details van wat er misgaat in cellen zonder HD-gen tijdens de ontwikkeling, wat te maken heeft met hoe cellen aan elkaar plakken.
“Munoz-Sanjuan: Samen met Pfizer hoopt CHDI zijn menselijke PDE10-onderzoeken begin 2014 op te starten”
15:04 – Tiago Outeiro, Universiteit van Göttingen, bestudeert hoe cellulaire eiwitten zich vouwen in de vorm die ze nodig hebben om goed te functioneren. Cellen hebben complexe kwaliteitscontrolemechanismen die ervoor zorgen dat beschadigde eiwitten worden gerepareerd of verwijderd. Outeiro gebruikt gistcellen om eiwitvouwing te bestuderen, in de hoop dat bevindingen daar studies in hersencellen zullen informeren. Een gen dat betrokken is bij de ziekte van Parkinson lijkt ook veranderd te zijn in HD-patiënthersenen, en zou deel kunnen uitmaken van dit ‘kwaliteitscontrole’-proces.
15:28 – Marcy MacDonald: Het gemuteerde HD-gen komt tot expressie in alle cellen vanaf de conceptie tot de dood – dus elke cel van het lichaam kan veranderingen vertonen
15:29 – MacDonald: De ontwikkeling van HD is een levenslang proces dat uiteindelijk voldoende schade veroorzaakt dat symptomen zich ontwikkelen. Bloedcellen met gemuteerde HD-genen hebben minder energie dan cellen met normale HD-genen. We moeten proberen de vroegste kenmerken van HD op de jongst mogelijke leeftijd te ontdekken. We kunnen effecten van de HD-mutatie op metabolisme (chemische reacties betrokken bij in leven blijven) bestuderen met HD-muismodellen. HD-muizen reageren anders dan normale muizen wanneer drastische dieetveranderingen worden opgelegd. HD-gerelateerde metabolische veranderingen zijn te zien in elk weefsel, niet alleen in de hersenen. Een voorbeeld van metabolische effecten van de HD-mutatie is in de manier waarop de lever glucose (suiker) verwerkt.
15:40 – (Dit werk werd gedaan door HDBuzz’s eigen Jeff Carroll, die zich heeft verontschuldigd voor het tweeten terwijl MacDonald aan het woord is!)
15:42 – Deze bevindingen houden verband met het gewichtsverlies dat vaak wordt gezien bij patiënten, en de observatie dat HD-patiënten het vaak beter doen als ze goed gevoed worden
15:42 – MacDonald: onderzoek wordt mogelijk gemaakt door patiënten en families – het hangt af van de deelname van mensen die door HD zijn getroffen.
15:43 – Vervolgens gaat Ignacio Munoz-Sanjuan van CHDI Foundation praten over synapsen. Synapsen zijn de verbindingen tussen neuronen. Chemische boodschappen stellen aangrenzende neuronen in staat met elkaar te communiceren
15:44 – Munoz-Sanjuan begint door ons te herinneren aan de menselijke tol van HD die alle onderzoekers motiveert – vooral hier in Latijns-Amerika. We moeten ons ZOWEL richten op het voorkomen van schade veroorzaakt door mutant huntingtine, ALS op het verminderen van de schadelijke effecten. CHDI werkt als een ‘hub’, die onderzoekers over de hele wereld financiert en coördineert. Enkele van ’s werelds topwetenschappers werken nu aan synapsen in HD. De meeste bestaande medicijnen voor hersenziekten richten zich op synapsen. Het begrijpen van hersenveranderingen in HD door studies zoals TRACK-HD is cruciaal voor het opzetten van aankomende klinische onderzoeken. HD veroorzaakt veranderingen in hersencircuits die vroeg beginnen en vrij wijdverspreid zijn. Dat zijn dingen die we moeten aanpakken met medicijnen. De basale ganglia hersengebieden die vroeg worden aangetast bij HD zijn belangrijk voor beweging en denken. Het striatum bevat veel soorten hersencellen, niet alleen neuronen (de ‘denkcellen’) maar ook andere die repareren en beschermen. Astrocyten (‘steuncellen’) zijn waarschijnlijk veel belangrijker bij HD dan eerder gedacht. Verschillende HD-kenmerken zoals bewegingsproblemen en depressie kunnen het gevolg zijn van veranderingen in verschillende delen van de basale ganglia. Vroege resultaten: elektrische stimulatie van de basale ganglia (‘diepe hersenstimulatie’) kan ongewenste bewegingen verminderen
15:55 – Munoz-Sanjuan CHDI’s inspanningen bij het bestuderen van synapsen zijn gericht op het herstellen van hun functie. Er zijn veel verschillende ‘doelen’ in de basale ganglia die worden bestudeerd. Elk van hen zou kunnen leiden tot nieuwe medicijnen. CHDI gebruikt muismodellen, levende hersencoupes en geavanceerde technologie om synapsen te bestuderen. Communicatie tussen de frontale kwabben en de basale ganglia verslechtert progressief bij HD. Een type hersencel genaamd medium spiny neurons wordt het eerst aangetast bij HD. Ze hebben abnormale elektrische eigenschappen. Medium spiny neurons zijn over-prikkelbaar bij HD
16:00 – Munoz-Sanjuan: Fosfodiesterase-enzymen, of PDE’s, ruimen signaalmoleculen op bij synapsen (een beetje zoals Pacman). Een PDE-remmend medicijn kalmeert de over-prikkelbare eigenschappen van medium spiny neurons. Het medicijn remt een specifieke PDE genaamd PDE-10. CHDI bestudeerde PDE10-niveaus in menselijke patiënten en vond dat ze abnormaal waren – wat suggereert dat een PDE10-remmer zou kunnen werken. Het geven van een PDE10-remmer aan HD-muizen gedurende 4 maanden verbetert het elektrische gedrag richting normaal. CHDI bestudeert WAAROM het medicijn werkt bij muizen en plant menselijke onderzoeken. Samen met Pfizer hoopt CHDI zijn menselijke PDE10-onderzoeken begin 2014 op te starten!
17:11 – Emilia Gatto beschrijft een verhoogde incidentie van juveniele HD in Latijns-Amerika vergeleken met Noord-Amerika en Europa. Er valt nog veel te leren over hoe prevalent HD is in Latijns-Amerika. Onderzoeken suggereren dat verbeteringen kunnen worden aangebracht in de HD-patiëntenzorg in Zuid-Amerika. Sinds 2013 hebben 14 Latijns-Amerikaanse HD-klinieken zich aangesloten bij het Red Latino-Americana de Huntington netwerk.
17:18 – Andrew Churchyard, van Monash University, vat samen wat bekend is over hoe vaak HD voorkomt in Azië en Oceanië. Churchyard stelt de vraag – kunnen we aannemen dat HD er hetzelfde uitziet in genetisch diverse landen?
17:28 – Churchyard: Er zijn zeer weinig gepubliceerde studies die de prevalentie van HD in Aziatische landen zoals Japan en Taiwan onderzoeken. De beperkte studies suggereren dat HD veel zeldzamer is in Azië dan in Noord-Amerika of Europa. Dankzij de immigratie van een vroege kolonist met HD is het vandaag zeer algemeen in de staat Tasmanië in Australië. Van veel landen is bekend dat ze HD-patiënten hebben, maar er is helemaal geen informatie over hoe vaak het voorkomt.
17:36 – Oliver Quarrell van Sheffield Children’s Hospital bestudeert de prevalentie van de vroeg beginnende, juveniele vorm van HD
17:37 – Quarrell: Per definitie komt “juveniele” HD voor bij een patiënt onder de 20 jaar. Deze vorm van HD wordt al sinds 1888 bestudeerd. Historische schattingen van hoe vaak juveniele HD voorkomt variëren sterk. Quarrell en zijn collega’s combineerden informatie uit elke gepubliceerde studie van juveniele HD en vonden dat het voorkomt bij 5% van de HD-patiënten. We weten nog niet of patiënten met juveniele HD een snellere of langzamere ziekteprogressie hebben, vergeleken met volwassen begin.
Conclusies aan het eind van de dag
Vandaag hebben we een glimp opgevangen van enkele onderwerpen die gedetailleerder zullen worden onderzocht naarmate het Congres vordert. We reisden 800 miljoen jaar terug naar de geboorte van het huntingtine-gen en keken vooruit naar spannende onderzoeken – mogelijk beginnend binnen het volgende jaar – van nieuwe medicijnen ontworpen om hersenfunctie bij HD te verbeteren. Het toneel is gezet voor nog drie dagen van opwindend nieuws, en we houden je elke dag op de hoogte via onze Buzzilia Twitter feed.
Meer informatie
Voor meer informatie over ons openbaarmakingsbeleid, zie onze FAQ…
